Ποδήλατο (τραγούδια)

το αγαπημένο μου μέσο μεταφοράς

Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ' αδύνατο,

κρατάω στο χέρι το κλειδί.
Πιάνω το τιμόνι, ο σφυγμός μου δυναμώνει, 
το έργο κάπου το 'χω ξαναδεί.

Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά,
είχα τ'ονειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά.
Έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει,
είχα μια ζωή μπροστά.

Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου 
και με πήγαινε πολύ μακρυά.
Μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ' οδηγούσε πέρα απ' τη χαρά.

Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ' την αρχή.
Φόρτσα στο πεντάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές.
Τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας

                      ξέρουν από ανηφοριές.

                                                                                             

Στίχοι: Άρης Δαβαράκης / 

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος                           

 Ερμηνευτής: Κώστας Μακεδόνας

Ζήτησα δώρο από τη μαμά,

αν μου το πάρει, θα πετάξω από χαρά.

Θα σου το πω μόνο ψιθυριστά,

ποδήλατο θα μάθω το 'χω πάρει ζεστά.

Ποδήλατο έχω ονειρευτεί

πετάλι να κάνω με σένα μαζί.

Παντού θα πηγαίνω μονάχα μ' αυτό

σε δρόμου μεγάλους, εγώ θα χαθώ.

Κόκκινο χρώμα το θέλω, μαμά

και μπλε καλαθάκι να έχει μπροστά. 

Μικρό κουδουνάκι για να χτυπώ, 

ο κόσμος να βλέπει, όταν περνώ.

(το είδα εδώ)

κάνουμε ποδήλατο; 

κλικ εδώ