ο ζωηρός μαθητής της δευτέρας
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016
Το νόμισμά μας (το ευρώ)
Αναδημοσίευση από το φιλικό ιστολόγιο Ποδήλατο
Το νόμισμά μας
To ευρώ (€) είναι το νόμισμα της χώρας μας από το 2002. Συνολικά το χρησιμοποιούν οι 17 από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες συγκροτούν τη λεγόμενη ευρωζώνη.
Το ευρώ χρησιμοποιείται ακόμη:
● Σε περιοχές εκτός Ευρώπης, οι οποίες ανήκουν σε κάποια χώρα της ζώνης του ευρώ ή συνδέονται με αυτήν. Τέτοιες περιοχές είναι, π.χ., τα υπερπόντια διαμερίσματα της Γαλλίας.
● Σε τρεις μικρές ευρωπαϊκές χώρες που δεν ανήκουν στην ΕΕ. Ύστερα από συμφωνία με την Ένωση είναι το επίσημο νόμισμα στοΜονακό, τον Άγιο Μαρίνο και την Πόλη του Βατικανού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
1ο μέρος: Το σύμβολο του ευρώ
2ο μέρος: Τα χαρτονομίσματα του ευρώ
3ο μέρος: Τα κέρματα του ευρώ (κοινή όψη)
4ο μέρος: Τα κέρματα του ευρώ (εθνικές όψεις)
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016
Σεισμός - Μέτρα προστασίας στο σχολείο
ΠΗΓΗ: Οργανισμός Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (Ο.Α.Σ.Π.)
Τι θα πρέπει να προβλέψουμε για την περίπτωση που συμβεί
σεισμική δόνηση και βρισκόμαστε μέσα στην τάξη;
Περισσότερα για τους σεισμούς εδώ
Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016
«Ειρήνη», Γιάννης Ρίτσος
Γιάννη Ρίτσου, «Ειρήνη»
Στον Κώστα Βάρναλη
Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.
Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κ' οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.
Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που 'σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που 'καψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κ' οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδι,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ' ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ' άλλο λέγοντας: το φως το φως, το φως,
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως
είναι η ειρήνη.
Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ' το σύγνεφο
όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο
είναι η ειρήνη.
Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι
κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος ύπνος
τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές του χρόνου
είναι η ειρήνη.
Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφέ μου — όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε
είναι η ειρήνη.
Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά
κ' οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος
είναι η ειρήνη.
Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό.
Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.
Και τ' αλέτρια που χαράζουν βαθειές αυλακιές σ' όλη τη γης
ένα όνομα μονάχα γράφουν:
Ειρήνη. Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.
Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα
είναι η ειρήνη.
Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δόστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό 'ναι η ειρήνη.
ΑΘΗΝΑ, Γενάρης 1953
Από τη συλλογή Αγρύπνια (1941-1953)
[πηγή: Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960, Β΄ τόμος, Εκδόσεις «Κέδρος», Αθηνα 1961, σ. 173-175] |
Γ. Προκοπίδης
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016
Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016
Τραγούδια για τα παιδιά του πολέμου
Ένα Τραγούδι Για Τα Παιδιά Του Πολέμου
Στίχοι, Μουσική: Νίκος Συμεωνίδης
Με αγάπη...
από τα παιδιά της Πέμπτης Τάξης
του 56ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών
2014-2015
Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Κρόκου, Κοζάνης, βραβεύτηκε στις 18/04/16 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων με το Ειδικό Βραβείο της Ύπατης Αρμοστείας του OHE για τους Πρόσφυγες με το τραγούδι "Ο Πρόσφυγας"
Υπεύθυνος Εκπαιδευτικός: Βασίλης Πετρίδης (στίχοι/μουσική)
Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι...
Όταν κάνουνε πόλεμο...
Βιογραφικό του Γιώργου Μαρίνου
Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος, ποιητής τραγουδοποιός και παραμυθάς, έζησε και εργάστηκε για 38 χρόνια στη Δανία, όπου και δημιούργησε το Θεατρο Βαλίτσα. Τελευταία ζει στην Αίγινα. Έργα του έχουν κυκλοφορήσει στην Δανία και στην Ελλάδα (23 δίσκοι και 57 βιβλία). Πολλά από αυτά μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε όλη την Ευρώπη.
Από τη Θάλεια Νικάκη
Το Παιδί με το Περιστέρι
Ο Πάμπλο Πικάσο είναι ο δημιουργός του Περιστεριού της Ειρήνης, ζωγραφίζοντάς το και δίνοντάς του τη σημασία που έχει σήμερα. Σύμβολο της Ειρήνης από την Παλαιά Διαθήκη, το περιστέρι φέρνει το μήνυμα της ύπαρξης στεριάς στον Νώε. Ο Πικάσο του δίνει ζωή ξανά στον μοντέρνο πια δικό του κόσμο μέσα από μια λιθογραφία που εμφανίζεται για πρώτη φορά δημόσια στην αφίσα για το Παγκόσμιο Συνέδριο Ειρήνης, που θα λάμβανε χώρα στο Παρίσι. Αυτά το 1949.Το Παιδί με το Περιστέρι είναι η ελπίδα, στην οποία ο Πικάσο προσπαθεί εκ των υστέρων να δώσει ζωή. Η ελπίδα είναι στα χέρια ενός μικρού κοριτσιού...
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016
Παίξε με τα διπλάσια των αριθμών
κλικ στην εικόνα
Δες την πινακίδα που κρατάει ο Ρομπέν των δασών
και βρες το διπλάσιο αριθμό.
πηγή: αταξήα
Ξιφίας (βίντεο)
Παιδιά, βρήκα τον Ξέρξη! Στην αρχή πιάστηκε από κάτι ψαράδες....
Aλλά μετά τον άφησαν ελεύθερο να πάει στη μαμά του!
Δείτε τον πως κολυμπάει χαρούμενος.
Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016
Ξ... όπως ξιφίας ή αλλιώς, μαθαίνουμε να αγαπάμε το διαφορετικό!
Το διαφορετικό δεν το κοροϊδεύουμε....
Ο κόσμος δεν θα ήταν όμορφος αν όλοι ήμασταν ίδιοι!
ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ
Ξ ... όπως ξιφίας
O Ξέρξης ο ξιφίας γύρισε μια μέρα πολύ στενοχωρημένος από το σχολείο του. Δεν έφαγε τίποτα για μεσημεριανό και κλείστηκε στο δωμάτιό του. Αυτό ήταν πράγματι παράξενο γι' αυτόν, αφού όλοι γνώριζαν πόσο λιχούδης και γελαστός ήταν.
Η μαμά του, λοιπόν, επειδή κατάλαβε πως κάτι σοβαρό του συμβαίνει, μπήκε σιγά σιγά στο δωμάτιό του και τον βρήκε να κλαίει ξαπλωμένος στο κρεβάτι του.
— Τι έχεις αγοράκι μου; ρώτησε, παίρνοντάς τον αγκαλιά.
— Αχ, μανούλα μου... Όλοι στο σχολείο με κοροϊδεύουν για τη μεγάλη σουβλερή μου μύτη! Με φωνάζουν μυτόγκα και δε θέλουν να παίζουν μαζί μου, γιατί φοβούνται, λένε, πως θα τους χτυπήσω... Ούτε κανείς κάθεται μαζί μου στο ίδιο θρανίο, για να μην του σκίσω, λένε, την ποδιά... 
Κι όλο χαζοαστεία κάνουν με την μύτη μου: Προχτές, ας πούμε, που έβρεχε, ήρθαν όλοι με ένα μανταλάκι στο χέρι κι όταν τους ρώτησε η δασκάλα μας τι το θέλανε, βάλανε τα γέλια και της απαντήσανε πως θα κρεμούσαν τα βρεγμένα ρούχα τους στη μύτη μου να τα στεγνώσουν! Χτες πάλι, όταν στο μάθημα της ιστορίας ρωτούσε η δασκάλα πώς βυθίστηκε ο Τιτανικός, πετάχτηκε το μελανούρι και φώναξε περιπαιχτικά: Μήπως περνούσε ο Ξέρξης από δίπλα του; Κι όλοι σκάσανε στα γέλια! Αλλά το χειρότερο έγινε σήμερα: Όταν με ρώτησε η δασκάλα τι δώρο θέλω να μου φέρει ο Αϊ-Βασίλης, πριν προλάβω ν' απαντήσω, άρχισαν όλοι να φωνάζουν: Ένα τεράστιο άσπρο σεντόνι! Ένα τεράστιο άσπρο σεντόνι! Και γιατί, παρακαλώ, σεντόνι; ρώτησε απορημένη η δασκάλα. Για να σκουπίζει τη μύτη όταν συναχώνεται... φώναξαν τα παλιόπαιδα και τρελάθηκαν στα γέλια... Αυτό ήταν, δεν αντέχω άλλο! Δε θα ξαναπάω σχολείο ποτέ πια, είπε ο Ξέρξης και ξανάρχισε να κλαίει.
Κι όλο χαζοαστεία κάνουν με την μύτη μου: Προχτές, ας πούμε, που έβρεχε, ήρθαν όλοι με ένα μανταλάκι στο χέρι κι όταν τους ρώτησε η δασκάλα μας τι το θέλανε, βάλανε τα γέλια και της απαντήσανε πως θα κρεμούσαν τα βρεγμένα ρούχα τους στη μύτη μου να τα στεγνώσουν! Χτες πάλι, όταν στο μάθημα της ιστορίας ρωτούσε η δασκάλα πώς βυθίστηκε ο Τιτανικός, πετάχτηκε το μελανούρι και φώναξε περιπαιχτικά: Μήπως περνούσε ο Ξέρξης από δίπλα του; Κι όλοι σκάσανε στα γέλια! Αλλά το χειρότερο έγινε σήμερα: Όταν με ρώτησε η δασκάλα τι δώρο θέλω να μου φέρει ο Αϊ-Βασίλης, πριν προλάβω ν' απαντήσω, άρχισαν όλοι να φωνάζουν: Ένα τεράστιο άσπρο σεντόνι! Ένα τεράστιο άσπρο σεντόνι! Και γιατί, παρακαλώ, σεντόνι; ρώτησε απορημένη η δασκάλα. Για να σκουπίζει τη μύτη όταν συναχώνεται... φώναξαν τα παλιόπαιδα και τρελάθηκαν στα γέλια... Αυτό ήταν, δεν αντέχω άλλο! Δε θα ξαναπάω σχολείο ποτέ πια, είπε ο Ξέρξης και ξανάρχισε να κλαίει.
— Αυτό θα είναι πολύ κουτό από μέρους σου, μικρέ μου, του είπε η μαμά του, γιατί έτσι ούτε γράμματα θα μάθεις, ούτε και την αξία της μύτης σου θα αποδείξεις!
— Και τι αξία μπορεί να έχει η τεράστια, σουβλερή μου μύτη; ρώτησε ο Ξέρξης, σταματώντας αμέσως το κλάμα του.
— Αυτό θα σε αφήσω να το ανακαλύψεις μόνος σου, όταν έρθει η κατάλληλη ώρα...
[…] Την άλλη μέρα ο Ξέρξης ξεκίνησε αποφασιστικά για το σχολείο του, όταν, στα μισά του δρόμου, άκουσε σπαραχτικές φωνές να καλούν σε βοήθεια και οι φωνές αυτές έρχονταν ακριβώς από τη μεριά του σχολείου! Δίνει μια με τη δυνατή ουρά του, χιμάει σαν βολίδα μπροστά, πλησιάζει και τι να δει; Ένα πελώριο δίχτυ, αυτό που οι άνθρωποι λένε «τράτα», σάρωνε χωρίς έλεος το βυθό, φυλακίζοντας προς το θάνατο ό,τι έβρισκε στο διάβα του. Και μέσα βρίσκονταν η δασκάλα κι όλοι οι συμμαθητές του! Καθόλου δε δίστασε ο Ξιφίας: ορμάει πάνω στο δίχτυ και χρατς χρουτς! το ξεσκίζει με την κοφτερή του μύτη, λευτερώνοντάς τους όλους...
Γιατί ο Ξέρξης σκέφτηκε να μην ξαναπάει στο σχολείο;
Πώς νομίζεις ότι αισθάνθηκαν οι συμμαθητές του Ξέρξη μετά τη διάσωσή τους;
Georgia Kok
Περισσότερα εδώ
Παιδιά, βρήκα τον Ξέρξη! Κλικ εδώ
Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016
Δυο σκαντζοχοιράκια. Ένα με κατσαρά μαλλιά κι ένα που ήθελε να το χαϊδέψουν
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ γεννήθηκε ένα σκαντζοχοιράκι με τα μαλλιά του κατσαρά. ΄Ολοι γελούσαν όταν το έβλεπαν, το ίδιο έκαναν και τα αδέλφια του. Το σκαντζοχοιράκι δεν γνώριζε πως ήταν διαφορετικό από τα αδέλφια του γιατί οι γονείς του δεν ήθελαν να στενοχωριέται. Μια μέρα που ακολούθησε τα αδέλφια του, που πήγαν στο αμπέλι για να μαζέψουν σταφύλια, απογοητεύτηκε παίζοντας μπάλα όταν δεν καρφώθηκαν ρώγες στα μαλλιά του, παρά μόνο μπλέχτηκαν λίγα αγριολούλουδα. Τα άλλα σκαντζοχοιράκια το κοιτούσαν περίεργα, γελούσαν μαζί του και αυτό ένιωθε άσχημα και ήταν πάντα μόνο του. Μια μέρα γνώρισε ένα ποντικάκι που έγινε ο καλύτερος φίλος του. Όταν το ποντικάκι αρρώστησε, το σκαντζοχοιράκι με κίνδυνο της ζωής του πήγε στο δάσος για να βρει γιατρικό. Γι’ αυτή τη γενναία του πράξη τα ποντίκια του δάσους του έδωσαν παράσημο. Οι γονείς του χάρηκαν που σώθηκε και τα άλλα σκανζοχοιράκια του χάρισαν δώρα, άρχισαν να παίζουν μαζί του και ποτέ πια δεν γέλασαν σε βάρος του.
κλικ εδώ για να το ακούσεις
Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016
Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)