για τους γονείς

Οι κανόνες του καβγά μπροστά στα παιδιά

Η παιδοψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου A Family that fights, Sharon Chesler Berntsein παραθέτει δέκα απλούς κανόνες που πρέπει να έχουμε υπόψη όταν διαπληκτιζόμαστε μπροστά στα παιδιά.

Ελάχιστοι γονείς μπορούν να υποστηρίξουν ότι δεν έχουν καβγαδίσει μεταξύ τους ποτέ μπροστά στα παιδιά τους. Μικροί ή μεγαλύτεροι, οι καβγάδες καλό είναι να αποφεύγονται. Ωστόσο επειδή αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, υπάρχουν κάποιοι κανόνες που οι γονείς πρέπει να έχουν υπόψη τους όταν τους παρακολουθούν τα παιδιά. 

1. Αναβάλλετε τη σύγκρουση για την ώρα που τα παιδιά θα βρίσκονται εκτός σπιτιού. 

2. Καβγαδίστε με σεβασμό! Οι γονείς αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά τους ακόμα και στον τρόπο που καβγαδίζουν και λύνουν τις διαφορές τους. Όταν λοιπόν, διαπληκτίζεστε μπροστά στα παιδιά αποκλείστε απρεπείς χαρακτηρισμούς, σαρκασμό, επιθετικότητα που να εκφράζεται με κινήσεις ή εκφράσεις απειλητικές και κυρίως απειλές ή εκφοβισμό του ενός από τον άλλον. 

3. Αντιμετωπίστε τη διαμάχη με χιούμορ. Το χιούμορ λύνει πάντα πιο εύκολα τις διαφορές. Ακόμη και στις πιο δύσκολες και σοβαρές συζητήσεις, χωράει λίγη ελαφρότητα. 

4. Σκεφτείτε δύο φορές. Πριν ξεκινήσετε να τσακώνεστε, σκεφτείτε πραγματικά αν αξίζει τον κόπο και τι ελπίζετε να πετύχετε μέσα από τον τσακωμό. 

5. Ηρεμήστε. Όταν είστε έτοιμοι να θυμώσετε με κάτι, απομακρυνθείτε μέχρι να ηρεμήσετε και εξηγήστε στον- στην σύντροφό σας ότι θα θέλατε να συνεχιστεί η συζήτηση αργότερα που θα ηρεμήσετε. 

6. Διαφωνήστε ανοιχτά. Μην κλείνετε την πόρτα κάθε φορά που καβγαδίζετε μεταξύ σας. Ο καβγάς και η διαφωνία κάποιες στιγμές είναι μια υγιής έκφραση μιας υγιούς σχέσης και τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν το μήνυμα ότι μπορεί και να συμβεί.

7. Αποφύγετε βαρύγδουπες δηλώσεις, όπως «αυτό ήταν, χωρίζουμε» και άλλες παρόμοιες εκφράσεις που εκστομίζετε πάνω στην ένταση. Εσείς ενδεχομένως να τις ξεχάσετε αμέσως μετά τη διαμάχη αλλά στα παιδιά σας, μένουν χαραγμένες μέσα στη σκέψη τους. 

8. Αντικαταστήστε το εσύ με το εγώ! Προτιμήστε να πείτε: «Είμαι θυμωμένος αυτή τη στιγμή, άφησε με να ηρεμήσω λίγο και το συζητάμε», αντί «εσύ φταις για όλα», «είναι δικό σου το λάθος». Αυτό θα δείξει στα παιδιά, ότι μπορείτε να διαχειριστείτε τα αισθήματά σας και δίνετε χρόνο στον εαυτό σας να τα επεξεργαστείτε. Επίσης δίνετε το μήνυμα στο σύντροφό σας ότι δεν αποφεύγετε τον καβγά αλλά αναβάλλετε τη συζήτηση για το όταν βρεθείτε οι δύο σας. 

9. Ζητήστε συγγνώμη. Ακόμη κι αν δεν καταφέρετε να αποφύγετε τον τσακωμό μπροστά στα παιδιά, φροντίστε να ζητήσετε μετά συγγνώμη ο ένας στον άλλον μπροστά στα παιδιά. 

10. Τέλος συμφιλιωθείτε! Είναι πολύ σημαντικό να δείξετε στα παιδιά ότι η κατάληξη ενός καβγά είναι η συμφιλίωση και η επίλυση των διαφορών. Έτσι καταλαγιάζουν τα αισθήματα ανησυχίας ότι η μαμά και ο μπαμπάς έχουν πρόβλημα. Γι' αυτό κάθε καβγάς πρέπει να καταλήγει σε συγχώρεση, αγκαλιές και φιλί ώστε να καθησυχαστούν τα παιδιά από τυχόν απορίες ή φόβους που τους δημιουργήθηκαν. Μην ξεχνάτε ότι μέσα από τους δικούς σας καβγάδες του μαθαίνετε να διαχειρίζονται και τις δικές τους μελλοντικές σχέσεις.

Της Ελένης Χαδιαράκου στο imommy

(αναδημοσίευση από: http://angelou-kea.blogspot.gr/)

Τι πρέπει να τρώει ένα παιδί όταν ο καιρός ζεσταίνει

Η διατροφή του παιδιού μας είναι κάτι που μας απασχολεί καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Μπαίνοντας όμως σε πιο ζεστούς μήνες, πέρα από τις κλασσικές συμβουλές για μια ισορροπημένη διατροφή για καλή ανάπτυξη του παιδιού, η ιδιαιτερότητα αυτής της περιόδου επιβάλλει και μια ανάλογη διατροφική φροντίδα. 

Κι αυτό καθώς οι καλοκαιρινοί μήνες χαρακτηρίζονται από τις υψηλές θερμοκρασίες και την αυξημένη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.

Οι συνθήκες αυτές δημιουργούν ορισμένες ιδιαίτερες ανάγκες για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού του παιδιού.. Κι αυτό καθώς κύριος θερμορυθμιστικός μηχανισμός του παιδιού στις υψηλές θερμοκρασίες είναι ο ιδρώτας.

Με τον ιδρώτα μειώνεται η θερμοκρασία του σώματος μας και διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα. Η αυξημένη όμως εφίδρωση που παρατηρείται το καλοκαίρι έχει ως αποτέλεσμα εκτός της απώλειας νερού και την απώλεια ορισμένων βασικών συστατικών του σώματός μας, με κυριότερα από αυτά το κάλιο, το νάτριο και το χλώριο, τα οποία θα πρέπει να αναπληρωθούν. 

Για να εξασφαλίσετε στο παιδί σας τα διατροφικά συστατικά εκείνα που του είναι απαραίτητα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες θα πρέπει το παιδί να καταναλώνει: 

1. Για επαρκή ενυδάτωση του παιδιού

Αρκετό νερό και (φυσικούς) χυμούς φρούτων και λαχανικών

Αρκετά φρούτα καθημερινά (τουλάχιστον 2 την ημέρα)

Επαρκείς ποσότητες λαχανικών (τουλάχιστον 1 μεγάλη σαλάτα την ημέρα)

Γάλα και γιαούρτι (λόγω αυξημένης περιεκτικότητας σε νερό) σε καθημερινή βάση τουλάχιστον 2 μερίδες

2. Για καλύτερη πέψη

Μείωση του λίπους στην διατροφή του και κυρίως του κορεσμένου. Τρόφιμα που περιέχουν κορεσμένο λίπος είναι τα τηγανισμένα, αυτά με βούτυρο, τα πλήρη γαλακτοκομικά, το κόκκινο κρέας και τα αλλαντικά και τυριά με πλήρη περιεκτικότητα σε λίπος.

Μείωση των ποσοτήτων (μερίδων ανά γεύμα) με παράλληλη αύξηση του αριθμού των ενδιάμεσων γευμάτων.

Αντιθέτως θα πρέπει να επιλέγονται γεύματα εύπεπτα όπως ζυμαρικά χωρίς την προσθήκη βουτύρου, άπαχες πηγές πρωτεϊνών όπως το κοτόπουλο, η γαλοπούλα, το ψαρονέφρι, το ψάρι και, τα θαλασσινά.

3. Για καλή υγεία γενικά

Διατηρήστε ένα καλό προγραμματισμό στο διαιτολόγιό του παιδιού.

Μην αφήνετε μεγάλα χρονικά διαστήματα μεταξύ των γευμάτων του.

Φροντίστε να τρώει ένα καλό πρωινό

Να έχει αρκετά μικρογεύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Να του έχετε συνεχώς εύκαιρο νερό ή φρεσκοστυμμένους χυμούς φρούτων και λαχανικών

αναδημοσίευση από: Αγγέλου - Κέντρο Εξατομικευμένης Αγωγής

πηγή: Νέα Διατροφής

Συμβουλές για παιδιά χωρίς στρες!

Οι γονείς είναι οι καλύτεροι «ψυχολόγοι» του παιδιού τους, γιατί εκείνοι το γνωρίζουν σε όλα τα στάδια της ζωής του. Μάθετε πώς θα μπορέσετε να καταλάβετε τι το αγχώνει και να το βοηθήσετε.

Συζητήστε μαζί του: Μόλις δείτε κάποιες αποκλίσεις στη συμπεριφορά του παιδιού, πρέπει να αρχίσετε να το ρωτάτε γιατί το κάνει, τι νιώθει, τι θα ήθελε, ώστε να καταλάβετε τι το προβληματίζει και πού χρειάζεται παρακολούθηση, φροντίδα και βοήθεια. Αν πηγαίνει στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο, θα σας βοηθήσει ιδιαίτερα να το ρωτήσετε για τη μέρα του εκεί, τις σχέσεις με τους συμμαθητές και τη δασκάλα, το πώς βλέπει το ίδιο τις επιδόσεις του και αν αισθάνεται ικανό να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Προσπαθήστε να καταλάβετε από τα λόγια του πώς είναι το σχολικό του περιβάλλον, αν επικρατεί βία ή αν δημιουργείται εκφοβισμός από τα άλλα παιδιά, ένα πρόσφατο φαινόμενο που δυστυχώς έχει εμφανιστεί και στην Ελλάδα. 
Δείτε τον κόσμο από τα μάτια του παιδιού σας. Πολλές φορές οι γονείς ξεχνούν ότι τα μικρά παιδιά δεν έχουν τις ίδιες αντιληπτικές και αναλυτικές ικανότητες με τον ενήλικο, ότι δυσκολεύονται να δουν τις διαφορετικές οπτικές των πραγμάτων και ότι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα με βαρόμετρο τον ίδιο τους τον εαυτό. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε και να συμβαίνει στο άμεσο περιβάλλον τους το παίρνουν προσωπικά και απόλυτα. Για παράδειγμα, πιστεύουν ότι οι γονείς τσακώνονται γιατί το ίδιο είναι κακό παιδί και τους κάνει να μαλώνουν. Ή είναι πεπεισμένο ότι η δασκάλα το μάλωσε γιατί δεν είναι ικανό να τα καταφέρει. Φροντίστε, λοιπόν, να εξηγείτε στο παιδί με όρους που το ίδιο μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει γύρω του. 

Μην έχετε πολύ μεγάλες προσδοκίες από εκείνο. Αξίζει να θυσιάσετε τις προσδοκίες σας και να βοηθήσετε το παιδί να νιώσει καλά με τον εαυτό και όχι απλώς να δείχνει προσαρμοσμένο. Ο έπαινος χαλαρώνει το στρες, ηρεμεί το νευρικό σύστημα, αυξάνει την αυτοπεποίθηση. Το παιδί αποκτά αποθέματα για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής. 

Διατυπώστε προσεκτικά την κριτική σας. Αν χρειαστεί να ασκήσετε κριτική σε κάτι, μην ξεχάσετε να ξεκινήσετε την πρότασή σας βρίσκοντας κάτι το θετικό ή αναγνωρίζοντας το συναίσθημα του παιδιού. Με τον τρόπο αυτό το παιδί δεν νιώθει την κριτική ως απόρριψη και είναι πιο έτοιμο να την ακούσει και να την αποδεχτεί. Επιπλέον, η κριτική σας πρέπει να καταλήγει σε μελλοντικές προτάσεις. Δεν αρκεί να εξηγείτε στο παιδί τί πήγε στραβά. Αυτό που μειώνει το άγχος του είναι οι προτάσεις για την αντιμετώπιση αντίστοιχων μελλοντικών καταστάσεων. 

Επιτρέψτε στο παιδί να νιώσει άσχημα. Από πολύ μικρά τα παιδιά -και ιδιαίτερα τα αγόρια- μαθαίνουν ότι δεν πρέπει να κλαίνε, δεν πρέπει να θυμώνουν, δεν πρέπει να αισθάνονται κανένα αρνητικό συναίσθημα και πολύ περισσότερο να το εκφράζουν ανοιχτά. Ο μύθος αυτός αποθαρρύνει τα παιδιά από το να ζητήσουν βοήθεια για τις δυσκολίες τους, ενώ τα «εγκλωβίζει» σε μια μόνιμη κατάσταση στρες, αφού πλέον νιώθουν άσχημα για το γεγονός ότι νιώθουν άσχημα! Άλλωστε, η ικανότητα ενός ατόμου να αναγνωρίζει και να αποδέχεται τα συναισθήματά του, θετικά και αρνητικά, βοηθά στην καλή ψυχική υγεία. 

Δείξτε πίστη στις ικανότητές του. Με τη συμπεριφορά σας δώστε του να καταλάβει ότι πιστεύετε πως μπορεί να τα καταφέρει μόνο του. Μη βιαστείτε να λύσετε εσείς τα δικά του προβλήματα, αλλά στηρίξτε το στην προσπάθειά του να επιλύσει τα θέματά του. Η δική σας ενίσχυση και επιβεβαίωση προσφέρει στο παιδί τη δύναμη που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει στρεσογόνες καταστάσεις. Αντίθετα, η επίλυση των δύσκολων καταστάσεων από εσάς, παρότι άμεσα αποτελεί την πιο εύκολη λύση, μακροπρόθεσμα οδηγεί σε αδυναμία του παιδιού να στηριχτεί στα πόδια του. 

Δώστε εσείς το καλό παράδειγμα. Πρέπει πρώτα να μάθετε εσείς να αντιμετωπίζετε τα προβλήματά σας, να τα εντοπίζετε, να κατεβάζετε ιδέες, να αξιολογείτε τις πιθανές συνέπειες και να μάθετε να φτιάχνετε ένα πρόγραμμα με σκοπό να βοηθήσετε τον εαυτό σας να αντεπεξέλθει σε έντονες καταστάσεις. Μόνο έτσι η συμπεριφορά σας θα αποτελέσει καλό παράδειγμα για το παιδί και θα το βοηθήσει να αντιμετωπίζει σωστά και χωρίς άγχος ό,τι συμβαίνει στη ζωή του. 

Αφήστε το να παίξει. Το παιχνίδι έχει καταπληκτικές εκπαιδευτικές ιδιότητες, καθώς ενδυναμώνει τις νοητικές ικανότητες του παιδιού, όπως είναι η γλώσσα, η μνήμη, η λογική σκέψη και η δημιουργικότητα, ενώ το δυαδικό ή ομαδικό παιχνίδι αυξάνει τις κοινωνικές του δεξιότητες. Το παιχνίδι, όμως, έχει και «θεραπευτικές» ιδιότητες. Μέσα από τις ιστορίες που φτιάχνει το παιδί έχει τη δυνατότητα να αναπαραστήσει τους προβληματισμούς του, να επιλύσει συγκρούσεις, να εκτονώσει το άγχος του και να επιδιορθώσει καταστάσεις. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται άσχημα να συζητήσει με τη μητέρα του ότι στο σχολείο η δασκάλα το πρόσβαλε επειδή δεν ήξερε το μάθημα. Στο παιχνίδι του, όμως, μπορεί να αναπαράγει το περιστατικό, να εκφράσει τα συναισθήματα του θυμού, της θλίψης ή της απογοήτευσης που εκείνη τη στιγμή κατέπνιξε και πιθανόν να δώσει μια άλλη θετική λύση (π.χ. λέει το μάθημα καταπληκτικά και η δασκάλα το επιβραβεύει), αποκαθιστώντας έτσι την ψυχική του ηρεμία. 

Πώς θα καταλάβετε ότι είναι αγχωμένο;
Το στρες εκδηλώνεται με διάφορα συμπτώματα: στη συμπεριφορά και στην υγεία του παιδιού. 
Αλλαγές στη συμπεριφορά 

• Απομόνωση: Το παιδί αποσύρεται από τις συνηθισμένες παιδικές του παρέες και προτιμά να περνά τις περισσότερες ώρες μόνο του. Αν το περιβάλλον του σπιτιού δεν σας βοηθά να προσδιορίσετε κάτι τέτοιο, πάρτε πληροφορίες για τη συμπεριφορά του παιδιού στο χώρο του σχολείου. Η δασκάλα μπορεί να σας προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.
• Επιθετικότητα: Εμφανίζει συχνά επιθετική συμπεριφορά απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου ή του περιβάλλοντός του. Αν δεν υπάρχει άλλο αδελφάκι στην οικογένεια ή παιδιά στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον αναζητήστε πληροφορίες από τους γονείς των άλλων παιδιών.
• Δεν συμμετέχει σε δραστηριότητες: Προτιμά να κάθεται άπραγο παρά να συμμετέχει σε άλλες δραστηριότητες και κυρίως στα παιχνίδια των συνομηλίκων του (κάτι που τα παιδιά σχεδόν ποτέ δεν αποφεύγουν). Παρατηρήστε αν περνά πολλές ώρες χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα ή αν είναι υπερβολικά αφηρημένο.
• Έχει «φοβίες»: Είναι φυσικό πολλά παιδιά να φοβούνται το σκοτάδι ή να τρομάζουν από έναν αλλόκοτο θόρυβο. Οι «φοβίες», όμως, είναι φόβοι υπερβολικοί και ανεπίτρεπτοι, ακόμη και για τα μικρά παιδιά. Δεν είναι δυνατόν ένα παιδί έξι χρόνων να φοβάται, για παράδειγμα, την κατσαρόλα γιατί μπορεί μόλις την ανοίξει να ξεπηδήσει κάποιο τέρας.
• Έχει αϋπνίες: Είναι αφύσικο για κάθε παιδί από την προσχολική ηλικία μέχρι και την εφηβεία να έχει αϋπνίες, να αργεί να κοιμηθεί ή να ξυπνά πολύ νωρίς το πρωί. Οι δυσκολίες στον ύπνο μπορεί να είναι «προάγγελος» χρόνιας κόπωσης ή άλλων ψυχολογικών προβλημάτων, όταν όμως συνοδεύονται από τα παραπάνω συμπτώματα, τότε μάλλον σημαίνουν ότι το παιδί υποφέρει από έντονο στρες.

Σωματικά συμπτώματα: 

• Πόνος στην κοιλιά: Είναι πολύ συνηθισμένο για τα παιδιά να παραπονιούνται ότι πονά η κοιλίτσα τους. Πολλές φορές αυτός ο πόνος δηλώνει ένα μικρό παράπονο ή μια ανάγκη για προσοχή ή ακόμη και κάποια ένταση που δημιουργήθηκε στο χώρο του νηπιαγωγείου ή του σχολείου. Όταν όμως ο πόνος αυτός επαναλαμβάνεται χωρίς να υπάρχει κάποιο άλλο παθολογικό αίτιο, τότε πρέπει να αναζητηθεί η ρίζα του σε μια πιθανή κατάσταση στρες.
• Σφίξιμο στο στήθος: Πρόκειται για το προκάρδιο άλγος, το σφίξιμο δηλαδή που αισθανόμαστε συχνά στην περιοχή γύρω από την καρδιά, όταν είμαστε υπό πίεση. Σε ένα μικρό παιδί αυτός ο πόνος δεν μπορεί να δηλώνει παρά την ένταση που προκαλείται από μια δυσάρεστη συναισθηματική ή ψυχολογική κατάσταση. Οι πιθανότητες να πρόκειται για καρδιακό πρόβλημα είναι απειροελάχιστες.
• Δύσπνοια: Πολλές φορές το παιδάκι που αγχώνεται και υποφέρει παρουσιάζει δυσκολίες στην αναπνοή ή μια κατάσταση σαν είναι μόνιμα λαχανιασμένο.
• Εμφανίζει τικ, ψευδίζει, τραυλίζει: Όλα αυτά πρέπει να προσεχτούν ιδιαίτερα, γιατί μπορεί πολύ συχνά να γίνουν και αιτίες χλευασμού και κοροϊδίας από τα άλλα παιδιά, μια κατάσταση που θα επιδεινώσει κάποιο πρόβλημα που μπορεί να προϋπάρχει.
• Συχνοί εμετοί: Οι επαναλαμβανόμενοι εμετοί που δεν έχουν σχέση με κάποια ασθένεια είναι ένα πολύ συχνό σημάδι του στρες. Χαρακτηριστικό των εμετών αυτών είναι ότι εμφανίζονται λίγη ώρα πριν το παιδί αντιμετωπίσει μια δύσκολη ή δυσάρεστη γι' αυτό κατάσταση (π.χ. πριν πάει στο σχολείο, πριν πάει στο γιατρό κ.λπ.)
• Ενούρηση: Σε περιπτώσεις έντονου άγχους είναι πιθανόν το παιδί να επιστρέψει σε προηγούμενα στάδια της ανάπτυξής του παρουσιάζοντας ενούρηση συνήθως νυχτερινή. Εφόσον έχουν αποκλειστεί ιατρικοί λόγοι, πρόκειται για μια σαφή ένδειξη έντονου ψυχολογικού στρες, το οποίο το παιδί αδυνατεί να κατανοήσει και να χειριστεί.

Με τη συνεργασία του Αντώνη Κακούρου (παιδοψυχίατρος).

Πηγή: imommy.gr

αναδημοσίευση από το ιστολόγιο: Περί μαθησιακών δυσκολιών

Ο «καλός» και ο «κακός» γονιός

Η μαμά λέει «τώρα», ο μπαμπάς λέει «αργότερα». Η μαμά λέει «όχι», εκείνος «ναι». Στο τέλος, καταλήγετε ο ένας ο «κακός» κι ο άλλος ο «καλός» της υπόθεσης. Τι γίνεται όταν οι γονείς έχουν διαφορετική άποψη για το μεγάλωμα των παιδιών τους;

Οι διαφωνίες ανάμεσα στους δύο γονείς για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο. Ο μπαμπάς επιτρέπει τις τηγανητές πατάτες και τα παγωτά πριν από το φαγητό, αφήνει την τηλεόραση ανοιχτή μέχρι αργά το βράδυ, και τα παιχνίδια εδώ κι εκεί. Η μαμά, από την άλλη, είναι τελείως διαφορετική: «Απαγορεύει» τα γλυκά σε καθημερινή βάση, απαιτεί ησυχία και ύπνο μετά τις 9.00 το βράδυ και δεν ανέχεται να βλέπει παιχνίδια και μπογιές σκορπισμένα στο σπίτι. Με λίγα λόγια, ο μπαμπάς λέει «ναι», όταν η μαμά λέει «όχι», και αντίστροφα. 

Λογομαχίες, διαπληκτισμοί και ασυμφωνίες, σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και τους κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται σε ένα σπίτι, υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις οικογένειες. Κάποιες φορές, η ασυμφωνία είναι βαθύτερη και δημιουργούνται αντίθετες παρατάξεις, με τη μαμά στον έναν πόλο και τον μπαμπά στον άλλον. Το παιδί μένει «στη μέση», διχασμένο ανάμεσα στην αυστηρότητα του ενός γονιού και τη χαλαρότητα του άλλου, μπερδεμένο σχετικά με τα όρια και τους κανόνες που είναι ευνόητο ότι του προκαλούν μόνο άγχος και αβεβαιότητα.

Πόσο διαφορετικά σκεφτόμαστε…

Οι διαφωνίες των γονιών είναι μέρος της διαδικασίας της ανατροφής των παιδιών, αφού κι εκείνοι έχουν ανατραφεί σε διαφορετικές οικογένειες, με άλλους κανόνες, σε άλλο περιβάλλον, έχουν διαφορετικές προσωπικότητες, αξίες, πεποιθήσεις, εμπειρίες και βιώματα. Αυτοί οι δύο άνθρωποι καλούνται να μεγαλώσουν ένα ευτυχισμένο και ισορροπημένο παιδί. Ωστόσο, συχνά τα πιστεύω και τα θέλω τους έρχονται σε αντιπαράθεση με εκείνα του συντρόφου τους. Διαφωνούν σε θέματα που αφορούν απλά καθημερινά πράγματα, όπως το πόσο ζεστά πρέπει να ντυθεί στο σχολείο, μέχρι πιο σύνθετα, όπως την τήρηση της τιμωρίας που του έχει επιβληθεί. Δεν υπάρχει απαραίτητα κάτι κακό σε αυτό (εφόσον οι διαφωνίες κινούνται σε ήρεμα και λογικά πλαίσια), αλλά θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τη διαφορά ανάμεσα στην αντρική και τη γυναικεία συμπεριφορά, η οποία αναπόφευκτα προβάλλεται ακόμη και στον τρόπο ανατροφής των παιδιών. Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με το εξής πρότυπο: Η μητέρα είναι το πρόσωπο που αγκαλιάζει τα παιδιά και ξέρει να ελίσσεται, ενώ ο πατέρας είναι αυτός που συγκρατεί και αποφασίζει. Έτσι, συμβαίνει πιο συχνά ο πατέρας να υιοθετεί έναν πιο αυστηρό και «σκληρό» ρόλο στα βασικά θέματα, ενώ η μητέρα δείχνει από την πλευρά της τρυφερότητα και φροντίδα. Ακόμα και με τις αλλαγές που έχει υποστεί η σύγχρονη ελληνική οικογένεια, η διαφορά ανάμεσα στον πατρικό και το μητρικό ρόλο παραμένει βασική. Στον τομέα της διαπαιδαγώγησης, αυτό δεν φαίνεται απαραίτητα ως αντίθεση, αλλά ως ένα φυσικό μοίρασμα των υποχρεώσεων. Το πιο σημαντικό είναι οι γονείς να συμφωνήσουν σε έναν κοινό τρόπο διαπαιδαγώγησης, ώστε να μπορεί το παιδί να λαμβάνει ξεκάθαρα μηνύματα.

Τι εισπράττει το παιδί

Όταν ο ένας γονέας απαγορεύει κάτι και ο άλλος το επιτρέπει, τότε το παιδί λαμβάνει διφορούμενα μηνύματα, τα οποία συνήθως το αποσυντονίζουν και του προκαλούν σύγχυση. Επίσης, δεν αποκλείεται να τα χρησιμοποιήσει ανάλογα με το τι το συμφέρει, δημιουργώντας κάθε φορά συμμαχία με το γονέα του οποίου η στάση τον εξυπηρετεί καλύτερα. Κάτι τέτοιο έχει ως συνέπεια να μεταφέρει αυτή την τακτική και στη μετέπειτα ζωή του, ψάχνοντας διαρκώς για πλάγιους τρόπους μέσω των οποίων θα μπορεί να αποφεύγει τις συνέπειες των πράξεών του ή να πετυχαίνει τον εκάστοτε στόχο του.

Όταν τα αίτια είναι βαθύτερα

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασυμφωνίες που αφορούν τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών πηγάζουν από βαθύτερες διαφωνίες ή διαμάχες του ζευγαριού, που έχουν να κάνουν σχεδόν αποκλειστικά με τη μεταξύ τους σχέση. Tα ζητήματα που αφορούν τα παιδιά είναι ένας πιο «προσιτός» και βολικός τρόπος για να εκφραστούν οι διαφωνίες αυτές. Ακούγεται ίσως παρατραβηγμένο, αλλά η αλήθεια είναι ότι, όταν η άμεση επικοινωνία μεταξύ των συζύγων σε βασικά θέματα έχει γίνει πολύ δύσκολη, όταν παράπονα, επιθυμίες και πικρίες έχουν εκφραστεί χωρίς αποτέλεσμα ή δεν εκφράζονται καν, τότε τα παιδιά είναι ένα «εύκολο» μέσο για να ασκήσει κανείς πίεση, αλλά και να εκτονώσει την έντασή του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να «εγκλωβίσει» τα παιδιά σε συγκρούσεις και «παιχνίδια δύναμης» που δεν τα αφορούν. Ο «πόλεμος» ανάμεσα στη μαμά και τον μπαμπά εκθέτει το παιδί σε δύο βασικούς κινδύνους:

- Ο πρώτος αφορά το ότι το παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι σωστό και τι λάθος. Από μια έντονη διαμάχη ανάμεσα στους γονείς, το παιδί το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βγάλει το συμπέρασμα ότι θα πρέπει να συμπεριφέρεται με δύο διαφορετικούς τρόπους, έναν για τον μπαμπά και έναν για τη μαμά. Aρκετές φορές, μοιάζει σαν να «εκμεταλλεύεται» αυτές τις διαφορές των γονιών, για να εκμαιεύσει χάρες και «κέρδη» από τον έναν ή τον άλλον.

- Ο δεύτερος κίνδυνος είναι ότι ο γονιός δίνει ως παράδειγμα ένα πρότυπο εριστικό και γεμάτο αντιπαραθέσεις. Το παιδί θα μάθει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με τις ίδιες μεθόδους που βλέπει στην οικογένειά του και θα τις χρησιμοποιεί αργότερα με τους φίλους του. Επιπλέον, όντας παρόν στη συνεχή διένεξη ανάμεσα στον μπαμπά και τη μαμά, αισθάνεται υπεύθυνο γι' αυτή την κατάσταση, κάτι που είναι εξαιρετικά άσχημο να συμβαίνει, μιας και το αίσθημα ενοχής και απογοήτευσης είναι πολύ βαρύ φορτίο για ένα μικρό παιδί, το οποίο ενδεχομένως να μην μπορεί να αντέξει.

Πρακτικές συμβουλές

· Σεβαστείτε ότι ο/η σύζυγός σας έχει μια διαφορετική άποψη από τη δική σας, την οποία και θα υποστηρίξει, πάντα με καλό σκοπό.

- Προσπαθήστε να βρείτε χρόνο, ώστε να συζητήσετε μαζί τις αξίες, τα πιστεύω, τις πεποιθήσεις σας και τη γραμμή διαπαιδαγώγησης που θέλετε να ακολουθήσετε στα παιδιά σας.

· Εκτιμήστε σωστά το θέμα πάνω στο οποίο διαφωνείτε: Είναι κάτι σημαντικό για να επιμείνετε ή έχει να κάνει με το τι χρώμα μπλούζα θα φορέσει;

· Κάντε την αυτοκριτική σας και ανακαλύψτε τα δυνατά κι αδύνατα σημεία σας ως γονείς.

· Αναγνωρίστε τα θετικά του/της συζύγου σας. Μην επισημαίνετε μόνο τις αδυναμίες και τα λάθη του/της.

· Συζητήστε ήρεμα και χωρίς την παρουσία του παιδιού για τις διαφωνίες σας. Πείτε τα επιχειρήματά σας για να στηρίξετε την άποψή σας και εξετάστε τα υπέρ και τα κατά. Θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε ο ένας την άποψη του άλλου.

· Βρείτε κάποιους κανόνες που θα συμφωνήσετε να θεσπίσετε στο σπίτι σας και δεσμευτείτε για την αυστηρή τήρησή τους.

· Εκείνο που έχει περισσότερη σημασία είναι να δει το παιδί ότι, ενώ η μαμά κι ο μπαμπάς έχουν διαφορετικές απόψεις και δεν συμφωνούν πάντα, ο ένας σέβεται τον άλλον και είναι προετοιμασμένος να τον ακούσει, να συζητήσει και -αν χρειαστεί- να συμβιβαστεί σε μια κοινή γραμμή.

Από: Νινέττα Φαφούτη

Με τη συνεργασία της Αγγελικής Γενά (Κλινική Ψυχολόγος - Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών).

Πηγή: imommy και http://angelou-kea.blogspot.gr/

ΠΑΙΔΙ  ΚΑΙ  ΔΙΑΖΥΓΙΟ 

Πιο δύσκολη, ακόμα κι από το ίδιο το τέλος ενός γάμου, αποδεικνύεται η συνειδητοποίηση από τους πρώην συζύγους, ότι πρέπει να ενημερώσουν τα παιδιά τους για τον επερχόμενο χωρισμό. Άσχετα από το πόσο διαφέρουν οι απόψεις ενός ζευγαριού σχετικά με τι συνέβη ή όχι στο γάμο τους, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι τα παιδιά πρέπει να βιώσουν όσο το δυνατόν λιγότερη αναστάτωση και αλλαγή στη ζωή τους..

Συνεπώς, οι περισσότεροι θα ακολουθήσουν τη συμβουλή των ειδικών και θα  μιλήσουν και οι δυο μαζί στα παιδιά τους –πάντα με τρόπο και λεξιλόγιο κατάλληλο για την ηλικία και την κατανόηση που έχουν, λέγοντας τους ότι:

-ο μπαμπάς και η μαμά θα χωρίσουν

-ο μπαμπάς και η μαμά θα εξακολουθούν να τα αγαπούν

-τα ίδια δε φταίνε για το χωρισμό

-κάποιες φορές συμβαίνει ένας μπαμπάς και μια μαμά να μην είναι πλέον ευτυχισμένοι μαζί

-ότι κάποια πράγματα θα αλλάξουν, αλλά πολλά θα παραμείνουν ίδια

-ο μπαμπάς και η μαμά θα είναι πάντα εκεί για ό,τι τους χρειαστούν

-όλοι θα προσπαθήσουν να μιλήσουν για τις αλλαγές, ώστε όλοι να νιώσουν καλά

Δεν υπάρχουν τα τέλεια λόγια για να εξιδανικεύσει κάποιος την απώλεια του οικείου πλαισίου της οικογένειας για το παιδί, τον έφηβο ή το νέο ενήλικα.

Ωστόσο, αξίζει να τονιστεί ότι «η ανακοίνωση στα παιδιά» είναι μόνο η αρχή μιας γονεϊκής διαδικασίας που συνεχίζεται και πρέπει να εξακολουθήσει να ξετυλίγεται μετά από την πρώτη συζήτηση.  Καθώς οι γονείς αναλαμβάνουν αυτή τη διαδικασία, υπάρχουν κάποια πολύ σημαντικές όψεις που είναι καλό να κρατούν στο μυαλό τους :

Δεν είναι μόνο τι λες –Είναι τι κάνεις.  

Να είστε προετοιμασμένοι ότι η αρχική αντίδραση του παιδιού σας μπορεί να σας ραγίσει την καρδιά, να είναι άρνηση, αντίσταση ή αγνόηση. Ακριβώς όπως συμβαίνει με εμάς τους ενήλικες όταν μας ανακοινώνουν κάτι που θα αλλάξει τη ζωή μας, έτσι και οι αρχικές αντιδράσεις των παιδιών μπορεί να είναι ο καλύτερος τρόπος που εκείνη τη στιγμή διαθέτουν για να ανταπεξέλθουν στο νέο. 

Κάποια, μικρότερα παιδιά, είναι πιθανό να μην σχολιάσουν τίποτε και απλά να επιστρέψουν στο παιχνίδι τους.

Ορισμένα παιδιά σχολικής ηλικίας μπορεί να ξεσπάσουν σε κλάματα ή να εκφράσουν τη στενοχώρια τους μήπως τώρα όλα στη ζωή τους χαθούν – οι φίλοι στο σχολείο, οι δραστηριότητες που έκαναν κλπ.

Κάποιοι έφηβοι είναι πιθανό να αρχίσουν να κατηγορούν τον ένα ή και τους δύο γονείς για το χωρισμό.

Τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά (μαθητές του λυκείου ή φοιτητές) μπορεί να επικυρώσουν την απόφαση του διαζυγίου, λέγοντας: «Επιτέλους, ώρα ήταν!».

Προσπαθήστε να φανείτε υπομονετικοί, να εκφράσετε την κατανόησή σας, να δώσετε στο παιδί χρόνο και να δικαιιολογήσετε τα συναισθήματά του. Όποια προσωπικά αισθήματα ή απόψεις κι αν έχετε σχετικά με το χωρισμό, προσπαθήστε να διατηρήσετε μια, τουλάχιστον, συμπονετική παρουσία, που τις επόμενες ώρες και ημέρες θα επιτρέψει τη σύνδεση με το παιδί και θα δώσει το χρόνο να επεξεργαστεί τα γεγονότα. Το παιδί μπορεί να ζητήσει να παίξει μόνο στο δωμάτιό του, ο έφηβος μπορεί να ζητήσει να τον πετάξετε μέχρι το σπίτι του καλύτερού του φίλου –συχνά τα παιδιά χρειάζεται να κάνουν κάτι που θα εξομαλύνει την κατάσταση, ώστε να αποκτήσουν κι πάλι την αίσθηση της ασφάλειας. Αφήστε τα να το κάνουν.

Δεν είναι μόνο τι λέτε-Είναι και τι βλέπουν.

 Μια από τις προκλήσεις του να είσαι γονιός, είναι να καταφέρνεις να είσαι διαθέσιμος και παρών για τα παιδιά σου, ακόμα κι αν αντιμετωπίζεις προσωπική αναστάτωση ή στενοχώρια. Παρόλο που μπορεί δικαιολογημένα να είστε θυμωμένοι ή πεσμένοι ψυχολογικά, δεν είναι δουλειά των παιδιών να κουβαλήσουν το δικό σας συναισθηματικό φορτίο.

Αν, παρόλο τον καθησυχασμό που τους προσφέρατε λέγοντας: «Θα είμαστε μια χαρά», το παιδί σας γίνει μάρτυρας καυγάδων ανάμεσά σας, ή σιωπηλής απόσυρσης  και περιφρονητικής ψυχρότητας, το μήνυμα ότι θα είστε καλά θα φαντάζει στα παιδιά ψεύτικο και αδύνατο.

Μπορεί να θέλετε να είστε αυθεντικοί στις αντιδράσεις σας, όμως οι ανάγκες των παιδιών σας είναι πιθανό να συνηγορούν στο να ζητήσετε βοήθεια και υποστήριξη από φίλους, την οικογένειά σας ή από επαγγελματίες, ώστε να μπορέσετε να διαχειριστείτε τις δικές ανάγκες σας, χωρίς όμως να βλάψετε τα παιδιά σας.

Ένα παιδί μπορεί να ακούσει το γονιό να λέει: «Ναι, είμαι λυπημένη/ος», ¨Ναι, εύχομαι να μην μας είχε συμβεί αυτό».

Συγχρόνως όμως, καθησυχάζεται όταν ακούει: «Όμως, αυτό δε σημαίνει ότι θα είμαι λυπημένος/η για πάντα», «Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα πάμε το απόγευμα να διασκεδάσουμε μαζί!».

Δεν είναι μόνο τι λέτε –Είναι και τι λέτε ο ένας για τον άλλο. 

Κάποτε, ένα κορίτσι του γυμνασίου μου είπε: «Μπορώ να το αντέξω αν χωρίσουν. Αλλά δε μπορώ να το αντέξω να με βάλουν στη μέση». Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο πράγμα που όλα τα παιδιά, κάθε ηλικίας θα ήθελαν να κάνουν είναι να παίζουν το ρόλο του δικαστή και του ακροατηρίου, όταν οι γονείς κατηγορούν και επικρίνουν ο ένας τον άλλο.

Γιατί είναι τα παιδιά και των δυο σας. Γιατί ό,τι λέτε και κάνετε ο ένας στον άλλο, το λέτε και το κάνετε και σε εκείνα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις και οι δύο σύντροφοι νιώθουν τον πόνο της διάλυσης του γάμου. Συχνά αυτός γίνεται εντονότερος από τις αντιδράσεις των παιδιών ή την αφοσίωση που δείχνουν στον έναν από τους δύο (κάτι που συνήθως αλλάζει με την ηλικία και την ανάπτυξη). Αν καταφέρετε να συνεργαστείτε στις καλές και τις κακές στιγμές που έχει το ταξίδι της ανάπτυξης ενός παιδιού, χωρίς ανταγωνισμούς ή κριτική, θα έχετε απαλλάξει το παιδί σας από πολλή πίεση και θα του έχετε δώσει το καλύτερο κομμάτι και των δυο σας. Είναι πολύ ευκολότερο για τα παιδιά να προσαρμοστούν στο σπίτι της μαμάς και στο σπίτι του μπαμπά, όταν καθώς κινούνται ανάμεσά τους, νιώθουν περήφανα για τους ανθρώπους που μένουν σε αυτά τα δύο σπίτια.

Δεν είναι μόνο τι λέτε-Είναι πόσο καλά βλέπετε και ακούτε. 

Η μόνη πραγματική ένδειξη του αντίκτυπου που έχει το διαζύγιο πάνω σε ένα παιδί προέρχεται από το πόσο είστε ενήμεροι για το παιδί σας και πόσο καλά ακούτε αυτά που σας λέει:

Συχνά οι χωρισμένοι γονείς εκπλήσσονται όταν ανακαλύπτουν ότι, αυτό για το οποίο ανησυχεί το παιδί τους είναι στην πραγματικότητα τελείως διαφορετικό από εκείνο το οποίο πίστευαν οι ίδιοι.

Το να είστε ενήμεροι για τις συμπεριφορές του παιδιού σας (αλλαγές στον ύπνο, το φαγητό, τις φιλίες και τα ενδιαφέροντα) σημαίνει ότι έτσι θα λάβετε τα σήματα που δείχνουν ότι ίσως έχει ανάγκη να σας νιώσει πιο κοντά του. Περνώντας περισσότερο χρόνο μαζί τους με κάποιο τρόπο, θα τα βοηθήσει να εκμυστηρευτούν τι είναι αυτό που χρειάζονται.

Απλά ακούστε τα: είτε πρόκειται για σχόλια για τον άλλο τους γονιό, τους φίλους, το σχολείο, τα πράγματα που φοβούνται, τα κακά όνειρα που βλέπουν. Γιατί με αυτό τον τρόπο θα προσφέρετε στο παιδί σας ένα ασφαλή τόπο όπου θα μπορέσει να φέρει ό,τι χρειάζεται να το βοηθήσετε να επεξεργαστεί και να εμπεριέξει.

Δε χρειάζεται να έχετε τις απαντήσεις για όλα. Μερικές φορές, μπορείτε απλά να ρωτήσετε το παιδί: «Θέλεις να μιλήσεις κι άλλο γι αυτό;», «Ξέρεις τι με κάνει αυτό να σκέφτομαι;», ή «Μήπως να κάνουμε μαζί ένα σχέδιο για να σε βοηθήσω γι αυτό;»,»Θέλεις να διαβάσουμε μαζί ένα βιβλίο γι αυτό;».

Ο σκοπός αυτών των ερωτήσεων δεν είναι να “αποσπάσετε πληροφορίες» από το παιδί. Είναι να παραμείνετε αρκετά κοντά του, ώστε να νιώσει ασφάλεια να αναγνωρίσει και να μοιραστεί τα καλά και τα άσχημα συναισθήματά του.

Οι περισσότεροι γονείς ανησυχούν για τις συνέπειες που έχει το διαζύγιο στα παιδιά τους.

Τα περισσότερα παιδιά ανησυχούν για τους γονείς τους που χωρίζουν –γιατί τους χρειάζονται.

Τα περισσότερα παιδιά καλωσορίζουν την αγάπη, το γέλιο και την ασφάλεια που δίνεται με συνέπεια από τους γονείς τους –ανεξάρτητα από τις συνθήκες όπου συμβαίνει αυτό. 

Σπυριδούλα Κώτση-Παιδοψυχίατρος

το είδα εδώ

Ο Φάρος...

"Το φιλμάκι είναι αφιερωμένο σε όλους τους γονείς, που σαν φάροι φωτίζουν τα όνειρα των παιδιών τους... Μένουν και περιμένουν και δίνουν τη θέση τους στα παιδιά τους, όταν αυτά γίνονται γονείς, κι έτσι ασταμάτητα συνεχίζεται ο κύκλος της ζωής..."

(πηγή: http://evakouneli.blogspot.gr/)

Είναι καλά τα ομαδικά αθλήματα για τα παιδιά;

Συχνά οι γονείς με ρωτούν σχετικά με τις αθλητικές δραστηριότητες και αν είναι καλές για παιδιά τους. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν πολλά κυρίως από την ενασχόλησή τους με ομαδικά αθλήματα. Έτσι λοιπόν παροτρύνω τους γονείς να προτρέπουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αρκεί και τα παιδιά να το θέλουν και να είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και διασκέδασης μέσα στην εβδομάδα. Επίσης καλό θα είναι να μην απαιτείται πολύς χρόνος άθλησης ώστε το παιδί να προλαβαίνει να ολοκληρώνει τις σχολικές του υποχρεώσεις.

 Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένα παιδί μέσα στον ομαδικό αθλητισμό είναι φυσικά το ομαδικό πνεύμα! Μαθαίνει να συνεργάζεται, να μοιράζεται, να παίρνει την ευθύνη για τις πράξεις του. 



Παράλληλα διδάσκεται τον σεβασμό προς τους συμπαίκτες αλλά και προς τους κανόνες. Τα παιδιά μαθαίνουν να ακολουθούν κάποιους κανόνες και ότι για να πετύχει μια ομάδα πρέπει να υπάρχει σεβασμός και εμπιστοσύνη ανάμεσα στα μέλη της. 

Το παιδί ευρισκόμενο σε μια ομάδα, αρχίζει σιγά σιγά να ανακαλύπτει και τον εαυτό του, να καταλαβαίνει τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματά του. Έτσι μαθαίνει να προβάλλει και να χρησιμοποιεί τα προτερήματα του και αποκτά περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του. 

Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι τα παιδιά ίσως για πρώτη φορά κατανοούν την αξία και τη σπουδαιότητα της προσπάθειας. Μαθαίνουν ότι χρειάζεται επιμονή και υπ0ομονή και ότι δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα ακόμα και μετά από ένα κακό αποτέλεσμα. Τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται τις νίκες αλλά και τις ήττες. 

Τα ομαδικά αθλήματα επίσης βοηθούν παιδιά που έχουν δυσκολίες με τον προσανατολισμό στο χώρο και στο χρόνο. Βοηθούν παιδιά εσωστρεφή ή ντροπαλά να ανοιχτούν και να κάνουν φίλους. 

Το κλειδί για να έχει όντως τόσο καλή επίδραση η ενασχόληση με τα αθλήματα, είναι να γίνεται αποκλειστικά για διασκέδαση για το παιδί, χωρίς πίεση και χωρίς να περιμένουμε να πάρει μετάλλιο! Περνάμε στο παιδί το μήνυμα ότι ο αθλητισμός είναι η χαρά της συμμετοχής και της προσπάθειας. 

πηγή: http://paidagwgos.blogspot.gr/

Κίνδυνοι Διαδικτύου και Πλεονεκτήματα

(το είδα στο: http://pappanna.wordpress.com/)

  

Δέκα υπέροχα πράγματα για να λέτε στο παιδί σας

1. «Ήσουν πάντα ένα συν στη ζωή μου».Εξηγήστε στο παιδί σας πόσο σημαντική είναι η παρουσία του για σας καθημερινά.
Είναι ό.τι πιο υπέροχο μπορεί ν’ ακούσει. Το να ξέρει ένα παιδί πως είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στη ζωή σας, βάζει τα θεμέλιαγια να μεγαλώσει με όμορφα συναισθήματα για τον εαυτό του.
2. «Είναι καλό να μιλάς»
Όταν ένα παιδί παραπονιέται για κάτι, συνήθως δεν λέει …παραμύθια, αλλά ζητά να μάθει με ποιον τρόπο να χειριστεί μια δυσάρεστη κατάσταση. Αντί, λοιπόν, να του Πείτε «σταμάτα να λες παραμύθια», δοκιμάστε το «έλα να δούμε μαζί τι θα κάνουμε». Αυτό θα δείξει στο παιδί τις στρατηγικές με τις οποίες θα μπορεί στο μέλλον να αντιμετωπίσει αντίστοιχα προβλήματα, αλλά και Θα του δώσει να καταλάβει ότι ενδιαφερόσαστε για το τι του συμβαίνει.
3. «Είμαι πολύ περήφανος/η για εσένα. Τα κατάφερες πολύ καλά»
Το να γνωρίζει ένα παιδί πόσο υπερήφανοι είναι οι γονείς του για κάτι που έκανε - απλό η περισσότερο σύνθετο - του δίνει κίνητρα για να δοκιμάσει περισσότερο τις δυνάμεις του. Έτσι, δεν χρειάζεται να φοβόσαστε να επαινείτε συχνά το παιδί σας, ακόμη και για τις πιο μικρές κατακτήσεις του.
4. «Είπα, όχι»
Τα παιδιά έχουν ανάγκη τα όρια και την καθοδήγηση. Είναι σημαντικό να συμπεριφέρεστε με σεβασμό στα παιδιά, όμως χρειάζονται και την ωριμότητά σας για να γνωρίσουν τα μονοπάτια τη υπεύθυνης συμπεριφοράς. 
Τα παιδιά που δεν γνωρίζουν περιορισμούς, αισθάνονται ανασφαλή.
5. «Δεν πειράζει να κλαις ή να νιώθεις στενοχωρημένος»
Η πιο κοινή απάντηση σ’ ένα παιδί που κλαίει, είναι: «Έλα, έλα τώρα μην κλαις». Αυτό όμως περνά στο παιδί το μήνυμα πως είναι αδυναμία το να κλαίει κανείς και πως είναι καλύτερο να κλειδώσει μέσα του τα συναισθήματά του. Αν το παιδί πονάει ή είναι στενοχωρημένο, δοκιμάστε να του πείτε: «Αν σε πονάει, κλάψε μέχρι να σου περάσει». Δίνοντάς του την άδεια να κλάψει, του δίνετε τη δυνατότητα να αναμετρηθεί το ίδιο με τα συναισθήματά του και όχι με το πώς νομίζετε εσείς πως Θα πρέπει να νιώθει.
6. «Δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις οτιδήποτε»
Τα παιδιά σήμερα έχουν πολύ φορτωιιένο πρόγραμμα. Όλο και με κάτι ασχολούνται: μπαλέτο, μαθήματα μουσικής, αθλητισμό. Αρκεί να το πουν οι γονείς και τα παιδιά είναι έτοιμα να κάνουν τα πάντα. Ξεχνάμε, όμως, πως ακριβώς όπως και οι μεγάλοι, έτσι και τα παιδιά έχουν ανάγκη από χρόνο χωρίς να κάνουν τίποτε, να ξεκουραστούν και να ονειροπολήσουν. Ο υπερβολικός προγραμματισμός καταστρέφει τη δημιουργικότητα του παιδιού, αλλά και το Παιχνίδι που χρειάζεται.
7. «Δεν πειράζει να κάνεις λάθη»
Ίσως είναι πάνω από τις δυνάμεις σας το να μείνετε ήρεμοι, όταν το παιδί σας αδειάσει τις κόκκινες νερομπογιές του πάνω στο αγαπημένο σας λευκό τραπεζομάντιλο. Δεν είναι, όμως. τόσο δύσκολο το να το βοηθήσετε να μάθει Πως όλοι κάνουν λάθη. Όλα τα παιδιά έχουν ατυχήματα, καθώς μεγαλώνουν. Το να τα κρατάτε σε απόσταση ή το να φοβούνται μήπως κάνουν κάτι λάθος, σε καμιά περίπτωση δεν τα βοηθά να νιώσουν αυτοπεποίθηση, να μεγαλώσουν νιώθοντας ικανά να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους.
8. «Είσαι πολύ έξυπνος, που τα κατάφερες»
Δίνοντας στο παιδί την ευκαιρία να φτιάχνει μόνο του κάτι ή να λύνει δύσκολα παιχνίδια, το κάνει να νιώθει αυτοπεποίθηση. 
Αν πάλι αποτύχει, μπορείτε να πείτε: «Μπράβο σου, που προσπάθησες». Αν πάλι το κάνει με επιτυχία, έχετε μια πολύ καλή ευκαιρία να το επαινέσετε.
9. «Μου αρέσεις, γιατί είσαι εσύ»
Την άνευ όρων αγάπη την έχουμε ανάγκη όλοι. Ένα παιδί χρειάζεται πολύ περισσότερο να ξέρει και να αισθάνεται πως είναι πολύ καλά όπως είναι εκείνη τη στιγμή. Λέγοντάς του κάτι τέτοιο, του λέτε ταυτόχρονα πως δεν χρειάζεται να σας αποδείξει τίποτα: αρκεί που βρίσκεται εκεί για σας.
10. «Σ’ αγαπώ»
Είναι οι πιο όμορφες λέξεις που Θα μπορούσε ν’ ακούσει ένα παιδί. Ως γονείς, οφείλουμε να τις χρησιμοποιούμε τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. 

από agioritikovima

αναδημοσίευση από το χαμομηλάκι

                  

10 συνήθειες για να βοηθήσουν οι γονείς

 τα παιδιά τους να οργανωθούν.

Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες/

δυσλεξία και διάσπαση προσοχής/

υπερκινητικότητα αντιμετωπίζουν

 σοβαρό πρόβλημα οργάνωσης

 του χώρου και του χρόνου τους.

Ένας τρόπος που μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιάτους είναι να καταφέρουν

 να αυτοματοποιήσουν την καθημερινή τους ρουτίνα.

10 συνήθειες που μπορούν να μειώσουν την “απροσεξία” του παιδιού:

1. Βοηθήστε το να μαζέψει τα πράγματα του απο το προηγούμενο βράδυ πχ. τσάντα
2. Διδάξτε του πώς διαβάζουμε το σχολικό πρόγραμμα της επόμενης μέρας και σημειώστε
    τι έχει να κάνει.
3. Αναρτήστε το σχολικό του πρόγραμμα στο δωμάτιο του σε φανερό σημείο, στο ύψος του
    παιδιού για να μπορεί να το διαβάζει καθώς και στο ψυγείο της κουζίνας.
4. Επίσης βάλτε ένα ρολόι τοίχου στο δωμάτιο του για να μπορεί να ελέγχει την διάρκεια της
    μελέτης, του διαλείμματος που πρέπει να κάνει ανάμεσα κτλ.
5. Είναι καίριας σημασίας το παιδί να μπορεί να επαληθεύει μόνο του τις διαδικασίες που
    πρέπει να κάνει πχ. να κοιτάξω το αυριανό πρόγραμμα για να δω τι πρέπει να πάρω στη 
   τσάντα μου κτλ
6. Αποφασίστε τα ρούχα που θα φορέσει από το προηγούμενο βράδυ και καλό είναι να γίνει και
    αυτο ανάλογα με το σχολικό πρόγραμμα του και τον καιρό όπως προβλέπεται. Θα γλιτώσετε
    πολύ χρόνο το επόμενο πρωί.
7. Συναποφασίστε από το βράδυ τι θα φάει το επόμενο πρωί για πρωινό και αυτό θα είναι και δεν
    θα αλλάξει εκείνη την στιγμή. Αν τελικά θα ήθελε να φάει κάτι άλλο θα πρέπει να το σκεφτεί 
   το βράδυ για το επόμενο πρωί.
8. Φτιάξτε μια μικρή, απλή λίστα με όχι πάνω από 3 πράγματα που πρέπει να προσέξει πριν φύγει 
   από το σχολείο πχ. 1. κασετίνα - βιβλία, 2. να σημειώσω τις εργασίες, 3. να πάρω όλα τα ρούχα
    μου. Αυτή η λίστα μπορεί να προσαρμοστεί κάποιες μέρες που χρειάζεται να προστεθεί κάτι 
   διαφορετικό πχ. ομπρέλα.
9. Κάντε μια μικρή λίστα με 3 πράγματα για τα πιο σημαντικά που πρέπει να έχει κάνει πριν 
   κοιμηθεί πχ. 1. ετοιμάζω τσάντα, 2. πλένω δόντια, 3. ετοιμάζω ρούχα για αύριο.
10. Το ίδιο μπορεί να γίνει και όταν πάει σε ένα πάρτυ, φίλο κτλ. και δεν θέλετε να ξεχάσει κάτι
     εκεί.

Όλοι οι τρόποι που συμβάλλουν στο να μπορεί το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες να ελέγχει την 

καθημερινότητα του είναι πολύτιμοι στην οργάνωση της σκέψης του, της αυτονομίας του και στην

 μείωση των κρίσεων και των διαφωνιών μεταξύ των γονιών και του παιδιού.

Άσπα Μητρακάκη

Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος

ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας

αναδημοσίευση από:  της Έκτης ευκολότερα

Κάντε δώρο ένα βιβλίο αυτά τα Χριστούγεννα.

 Ιδέες και προτάσεις στο παρακάτω πολύ καλό ιστολόγιο

Παιδική λογοτεχνία

                              

Πολλές φορές οι ενήλικοι αποτελούν πρότυπα για παιδιά! 

Καλό λοιπόν είναι να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας, γιατί πολλές φορές άθελά μας επηρεάζουμε και άλλους!

 

Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα

Από τη Συμβουλευτική Επιτροπή για την Πρόληψη
και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια

Τα παιδιά παραδειγματίζονται κυρίως από τις πράξεις των μεγάλων και όχι τόσο από τα λόγια και τις νουθεσίες τους. Ένα «πρώην παιδί» γράφει σχετικά:

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις για μένα το αγαπημένο μου γλυκό και έμαθα ότι τα μικρά πράγματα μπορεί να έχουν ξεχωριστή σημασία στη ζωή.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κρεμάς τη ζωγραφιά μου στο ψυγείο και αμέσως ήθελα να ζωγραφίσω την επόμενη.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις το σπίτι και όσους ζούμε σε αυτό και έμαθα ότι πρέπει να εκτιμούμε ό,τι μας προσφέρεται.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις φαγητό για κάποιο φίλο που ήταν άρρωστος και έμαθα ότι όλοι μας πρέπει να νοιαζόμαστε και να φροντίζουμε ο ένας τον άλλο.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φροντίζεις ένα αδέσποτο γατάκι και έμαθα ότι είναι καλό να είσαι ευγενικός με τα ζώα.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ακόμη και όταν ήσουν θυμωμένη, με συμβούλευσες ήρεμα και απλά για να καταλάβω το γιατί και έτσι έμαθα ότι ο διάλογος και η επικοινωνία είναι σημαντικά ακόμη και όταν τα πράγματα είναι δύσκολα.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, ένιωσα ότι νοιαζόσουν και ήθελα να γίνω ακόμα καλύτερος.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να κλαις και έμαθα ότι κάποια πράγματα στη ζωή πληγώνουν αλλά έχεις δικαίωμα να είσαι στεναχωρημένος.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να αναλαμβάνεις τις ευθύνες ακόμη και όταν οι καταστάσεις ήταν δύσκολες και έμαθα ότι πρέπει να είμαι υπεύθυνο άτομο.

● Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, εγώ σε παρακολουθούσα και έμαθα τα περισσότερα «μαθήματα ζωής», εφόδια για να γίνω καλύτερο και παραγωγικότερο άτομο όταν μεγαλώσω.

Το κείμενο προέρχεται από ενημερωτική αφίσα της Επιτροπής. 

Πρωτότυπος τίτλος: «Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα (γράμμα από ένα πρώην παιδί)»

πηγές:   http://sxoleio98.blogspot.gr/
             http://psamouxos.blogspot.gr
           
            http://pappanna.wordpress.com/

                                  

H τεχνική της “μικρής χελώνας” διαχείριση Θυμού

Posted on 13 Νοεμβρίου, 2012 

Σκοπός μιας διδασκαλίας για τη διαχείριση του θυμού στα παιδιά είναι να μάθουν να ελέγχουν το θυμό και τα αρνητικά τους συναισθήματα και μακροπρόθεσμος στόχος αποτελεί η κατάκτηση της ανεξαρτησίας και αυτονομίας τους. Στόχος του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι δηλαδή το παιδί να μάθει να ρυθμίζει την συμπεριφορά του αλλά και το θυμικό του, χωρίς τη βοήθεια κάποιου μεγάλου: εκπαιδευτικού ή γονέα.
Η τεχνική της Εναλλακτικής Αντίδρασης ή αλλιώς τεχνική της Μικρής Χελώνας ανήκει στην ψυχολογική κατεύθυνση του Γνωστικού-Συμπεριφορισμού και θεωρείται αρκετά αποτελεσματική για τη διδασκαλία ελέγχου του θυμού και της επιθετικότητας στα μικρά παιδιά.
Σε πρώτη φάση, το παιδί διδάσκεται από τον δάσκαλο ή τον ειδικό την εναλλακτική αντίδραση της μικρής χελώνας όταν η ίδια βρίσκεται σε κατάσταση που προκαλεί ένταση.

Το παιδί ακούει από τον ενήλικα την ιστορία της μικρής χελώνας:

“Το μικρό χελωνάκι, κάθε φορά που πήγαινε στο σχολείο έμπλεκε σε καβγάδες με τα άλλα μικρά χελωνάκια, που το πείραζαν και το χτυπούσαν. Ο δάσκαλος το τιμωρούσε. Μια μέρα συνάντησε τη μεγάλη χελώνα, η οποία του είπε πως η απάντηση στο πρόβλημά του ήταν το καβούκι του. Το συμβούλευσε να κρύβεται στο καβούκι του κάθε φορά που θύμωνε, μέχρι να αισθανθεί καλύτερα. Το χελωνάκι εφάρμοσε τη συμβουλή της χελώνας, και όλα βελτιώθηκαν: σταμάτησε τους καβγάδες, ο δάσκαλος δεν το μάλωνε πια και άρχισε να του αρέσει το σχολείο”.
Αφού το παιδί διαβάσει ή ακούσει την ιστορία, στη συνέχεια διδάσκεται από τον ενήλικα εναλλακτικές αντιδράσεις που το ίδιο θα κλιθεί να εφαρμόσει σε περιπτώσεις που νιώσει όπως το χελωνάκι. Το παιδί εξασκείται στις παρακάτω ασκήσεις:

• να μαζεύει κοντά στο σώμα του τα χέρια και τα πόδια,
• να ακουμπά το κεφάλι του στο θρανίο,
• να φανταστεί πως είναι το χελωνάκι που κρύβεται μέσα στο καβούκι του και να σκεπάζει το κεφάλι με τους βραγχίονες ή τις παλάμες του,
• να χαλαρώνει τους μύες του σώματός του και να παραμείνει στην ίδια θέση για λίγο.

Αφού το παιδί εξασκηθεί αρκετές φορές στην άσκηση αυτή, στη συνέχεια ο ειδικός του μαθαίνει μυοχαλαρωτικές ασκήσεις.
Έτσι το παιδί σιγά σιγά κατακτά την ικανότητα να αντιμετωπίζει στρεσογόνες καταστάσεις, καταστάσεις συγκρούσεων και έντασης, καθώς και να διαχειρίζεται τα αρνητικά του συναισθήματα, το φόβο, το θυμό και την οργή του.

αναδημοσίευση: Τατιάνα Πολυζώτη
Ψυχολόγος (MSc Ειδικής Αγωγής)
πηγή: Κολιάδης Ε. (2010). Συμπεριφορά στο σχολείο: Αξιοποιούμε δυνατότητες, Αντιμετωπίζουμε προβλήματα, Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.

το βρήκα στο http://pappanna.wordpress.com/

                        

διάσπαση προσοχής ή απλά ζωηρό παιδί;

Τα παιδιά είναι ζωηρά, ονειροπολούν, χαζεύουν, περνάνε από το ένα θέμα στο άλλο, βαριούνται εύκολα, όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά....πολλές φορές όμως η αδυναμία του παιδιού να συγκεντρωθεί στα μαθήματα ή ακόμα και σε ένα παιχνίδι μπορεί να συνδέεται με τη διάσπαση προσοχής. 

Σαφέστατα στο κάθε παιδί εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο, ωστόσο οι ειδικοί επιστήμονες συμφωνούν σε τρία κοινά χαρακτηριστικά που είναι τα εξής:

1. Απροσεξία

Το παιδί δεν ολοκληρώνει με επιτυχία πράγματα τα οποία γνωρίζει και σταματά τη δραστηριότητα ή κάνει λάθη.  Επηρεάζεται από εξωτερικά ερεθίσματα, από ήχους για παράδειγμα που μπορεί να ακούγονται από μακρυά, με αποτέλεσμα το παιδί να μην επανέρχεται καν στη δραστηριότητα την οποία έκανε. Η έλλειψη συγκέντρωσης οδηγεί σε λάθη από απροσεξία στις σχολικές ασκήσεις. Μα πώς γίνεται να κάνει λάθη στην αντιγραφή, αναρωτιούνται συχνά οι γονείς! Υπάρχει επίσης δυσκολία στην εκτέλεση διαδοχικών εντολών, καθώς και ανωριμότητα στις κοινωνικές δεξιότητες. 

2. Παρορμητικότητα

Το παιδί παρουσιάζει έλλειψη πειθαρχίας εξαιτίας της διάσπασης προσοχής. Συχνά βιάζεται να απαντήσει σε ερωτήματα, κλασικό φαινόμενο να απαντά πριν καν ολοκληρωθεί η ερώτηση. Γενικά παρουσιάζει μια ανώριμη και παρορμητική συμπεριφορά. Στο σχολείο ή στο σπίτι όταν διαβάζει μπορεί να σηκωθεί ξαφνικά να κάνει κάτι άσχετο. 

3. Υπερκινητικότητα - Μπορεί να υπάρχει σύνδρομο διάσπασης προσοχής με ή χωρίς υπερκινητικότητα.

Είναι η αδυναμία του παιδιού να μείνει σε ένα μέρος και πολλή ώρα. Στο σχολείο ειδικά εντείνεται η κατάσταση καθώς τα παιδιά δυσκολεύονται να καθίσουν στο θρανίο τους και συχνά σπρώχνουν την καρέκλα ή το θρανίο, σηκώνονται από τη θέση τους και μετακινούνται. 

Σε μικρότερα παιδιά μπορεί να παρουσιαστεί δυσκολία στην λεπτή κινητικότητα και αδυναμία στο συντονισμό κινήσεων.

Συχνά οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται πολύ νωρίς την διάσπαση του παιδιού τους, δικαιολογούν τη συμπεριφορά του λέγοντας ότι είναι απλά ζωηρό. Όμως η διάσπαση προσοχής διαφέρει πολύ! Αυτό που κάνει πολλούς γονείς και συχνότερα δασκάλους να υποπτεύονται την ύπαρξη της διάσπασης είναι όταν ένα παιδί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί και να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα.

Θα γράψω μερικές συμβουλές για την αντιμετώπιση του παιδιού με διάσπαση προσοχής στο σπίτι που θεωρώ ότι είναι αποτελεσματικές.

Το πρώτο και κύριο είναι ο χώρος που διαβάζει ή παίζει το παιδί να είναι οργανωμένος και τακτοποιημένος. Κάθε πράγμα να έχει τη θέση του και να παροτρύνεται το παιδί να βολεύει το χώρο του. Στο γραφείο του να μην έχει πολλά πράγματα, καλύτερα τίποτα, ώστε να μην διασπάται η προσοχή του. 

Ο χώρος της μελέτης πρέπει να είναι ήσυχος και να μειώνονται τα πιθανά εξωτερικά ερεθίσματα. Για παράδειγμα το παιδί δεν θα μπορεί να συγκεντρωθεί αν από το διπλανό δωμάτιο ακούγεται η τηλεόραση. 

Ο χρόνος της μελέτης παίζει επίσης σπουδαίο ρόλο. Το διάβασμα πρέπει να ξεκινά καθημερινά σχεδόν την ίδια ώρα. Καλό είναι να αποφεύγεται η τηλεόραση μέχρι να ολοκληρωθεί το διάβασμα, καθώς έρευνες δείχνουν ότι έτσι επιδεινώνεται η διάσπαση.

Είναι πολύ σημαντικό κατά τη διάρκεια της καθημερινής μελέτης να εξασφαλίζετε στο παιδί τακτικά χρονικά διαστήματα εκτόνωσης της υπερκινητικότητας του. Κάντε ένα διάλειμμα μέχρι την κουζίνα για νερό ή για να κάνετε μια χειροτεχνία κ.λ.π. 

Παράλληλα θα πρέπει να υπάρχουν περίοδοι συγκέντρωσης μέσα στην ημέρα. Παιχνίδια που βοηθούν τη συγκέντρωση είναι τα παζλ, η ζωγραφική, οι κατασκευές, τα επιτραπέζια παιχνίδια, τα παιχνίδια μνήμης. 

Αν υποπτεύεστε ότι το παιδί έχει διάσπαση προσοχής καλό είναι να μιλήσετε με τον εκπαιδευτικό της τάξης του για να ακούσετε και τη γνώμη του. Ρωτήστε για τη συμπεριφορά του παιδιού στην τάξη, την κινητικότητα του, αν προσέχει την ώρα του μαθήματος, αν αφήνει μισές τις ασκήσεις του, αν κάνει λάθη απροσεξίας.

Αν η διάσπαση προσοχής του παιδιού προκαλεί μαθησιακές δυσκολίες, πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιο δημόσιο κέντρο διάγνωσης (ΚΕΔΔΥ) και να κάνετε ενισχυτική διδασκαλία με ειδικό θεραπευτή- παιδαγωγό. Αυτό πρέπει να γίνεται όσο το δυνατό πιο άμεσα και νωρίς ώστε να μην δημιουργούνται μεγάλα μαθησιακά κενά στο παιδί.

πηγή: http://paidagwgos.blogspot.gr/

                              

κλικ στην εικόνα

Σας καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα της Δράσης Ενημέρωσης και Επαγρύπνησης του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στον ιστοχώρο μας θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες, ειδήσεις και συμβουλές σε σχέση με την ορθή και ασφαλή χρήση του Διαδικτύου, του κινητού τηλεφώνου, και άλλων διαδραστικών τεχνολογιών από τους ανήλικους. H δράση μας εντάσσεται στο πρόγραμμα Safer Internet της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,  χρηματοδοτείται δε αποκλειστικά από την Ε.Ε. και τους χορηγούς της.

                                

Συμβουλές για την καθημερινή μελέτη των παιδιών

Η καθημερινή μελέτη 

Η καθημερινή μελέτη είναι υποχρέωση των παιδιών. Εσείς ως γονείς πρέπει να απλά να τους παρέχεται την απαραίτητη στήριξη και ένα θετικό περιβάλλον που θα τα παρακινήσει να δουλέψουν συγκεντρωμένα, με όρεξη και αυτοπεποίθηση.

Προσωπικός χώρος μελέτης

Αρχικά το παιδί σας πρέπει να έχει έναν προσωπικό χώρο μελέτης. Το ενδεδειγμένο είναι ένα γραφείο που θα το χρησιμοποιεί αποκλειστικά για τη μελέτη του και θα είναι εφοδιασμένο με όλα τα απαραίτητα βιβλία και υλικά που χρειάζεται ώστε να μην ψάχνει την ώρα της μελέτης χάνοντας έτσι τον ειρμό του. Καλό θα είναι επίσης να μην υπάρχουν στο χώρο που διαβάζει αντικείμενα που μπορούν να του αποσπάσουν την προσοχή, όπως παιχνίδια, τηλεόραση κ.ά.. Ο χώρος μελέτης πρέπει να βρίσκεται σε δωμάτια απαλλαγμένα από φασαρία και συνωστισμό όπως η κουζίνα. Η μελέτη είναι προσωπική υπόθεση του παιδιού και πρέπει να έχει έναν χώρο για να συγκεντρώνεται αναπόσπαστος από εξωτερικούς παράγοντες.

Ώρα μελέτης

Θα πρέπει να συμφωνήσετε με το παιδί σας μια συγκεκριμένη ώρα μελέτης και να ακολουθείτε πιστά το πρόγραμμα που θα δημιουργήσετε μαζί του. Παραδείγματος χάρη επιστρέφοντας από το σχολείο το παιδί σας μπορεί  να τρώει το μεσημεριανό του, να ξεκουράζεται μισή ώρα και έπειτα να ξεκινάει τη μελέτη του. Να έχετε στο νου σας ότι είναι δύσκολο για ένα παιδί να εγκαταλείψει μια πολύ ευχάριστη δραστηριότητα, όπως το παιχνίδι, προκειμένου να ξεκινήσει τη μελέτη του. Οφείλετε λοιπόν να κάνετε τη μετάβαση αυτή πιο ομαλή επιλέγοντας -μαζί με το παιδί πάντα- την καταλληλότερη ώρα. Εμπλέκοντας το παιδί σας στη διαδικασία του να βρει ποια είναι η πιο κατάλληλη ώρα για διάβασμα του δίνεται τη δυνατότητα να νιώσει υπεύθυνο και να πραγματώσει τις αποφάσεις του.

Διαλλείματα

Οργανωμένη μελέτη δε μπορεί να υπάρξει όταν το παιδί γράφει, σηκώνεται να πιει λίγο νερό, ξαναγράφει, ξανασηκώνεται… κοκ. Εάν το παιδί σας δυσκολεύεται να συγκεντρώνεται για πολλή ώρα στη μελέτη ορίστε μικρά διαλλείματα σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους και όχι οποιαδήποτε στιγμή αυτό θελήσει.

Εργασίες

Δοκιμάστε και βρείτε τον καταλληλότερο τρόπο να εργάζεται το παιδί σας. Τι το εξυπηρετεί, να κάνει πρώτα τις ευκολότερες ή τις δυσκολότερες εργασίες; Στην πρώτη περίπτωση το παιδί αποκτά μια αίσθηση αυτοπεποίθησης, αφού καταφέρνει να τελειώσει γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο τις εργασίες του, και συνεχίζει με ακμαίο ηθικό τη μελέτη του. Από την άλλη πλευρά, όταν το παιδί μπορέσει να ολοκληρώσει τις δυσκολότερες από τις εργασίες του αισθάνεται ανακούφιση και συνεχίζει τη μελέτη του χωρίς άγχος. Δοκιμάστε και αποφασίστε.

Όχι έτοιμες λύσεις

Μην στέκεστε πάνω από το παιδί σας την ώρα της μελέτης. Αφήστε το να μάθει να εργάζεται μόνο του, άλλωστε είναι δική του υπόθεση και όχι δική σας. Ενημερώστε το βέβαια πώς όποτε σας ζητήσει τη συμβουλή σας θα του την προσφέρεται. Δώστε του κατευθυντήριες γραμμές όπου χρειάζεται, συμβουλέψτε το και λύστε τις όποιες απορίες του.  Όμως μην αφήσετε το παιδί να επαναπαυθεί πώς θα του θα του εξηγείται τα πάντα. Για παράδειγμα αν δεν καταλαβαίνει την εκφώνηση μιας άσκησης μην τρέξετε να του την εξηγήσετε παρέχοντάς του έτοιμες λύσεις. Ζητείστε του ευγενικά να την ξαναδιαβάσει και να προσπαθήσει να την κατανοήσει. Αν αυτό δε συμβεί καθίστε μαζί του, καθοδηγείστε το να καταλάβει την άσκηση, βεβαιωθείτε ότι την κατανόησε ζητώντας του να σας εξηγήσει πώς θα δουλέψει και έπειτα αποχωρείστε. Γενικότερα, όταν το παιδί σας βρεθεί σε αδιέξοδο κάντε του καίριες ερωτήσεις που θα το καθοδηγήσουν να σκεφτεί/ανακαλύψει μόνο του τη λύση. Μην του την προσφέρεται εσείς στερώντας του την ευκαιρία να επεξεργαστεί το ζήτημα στο μυαλό του και να οξύνει την σκέψη του.

Επιβράβευση

Τονώστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας επιβραβεύοντάς το κάθε φορά που φτάνει στους στόχους του. Επαινέστε την οργανωτικότητα, μεθοδικότητα και υπευθυνότητα που επιδεικνύει ενδυναμώνοντας τις αρετές αυτές. Ένας καλός λόγος ή μια μικρή «αμοιβή» μπορεί να αποτελέσει κινητήρια δύναμη ώστε να καταβάλλει μεγαλύτερη προσπάθεια. Ωστόσο μην ξεχνάτε να είστε αυστηροί όταν δεν είναι συνεπές υπενθυμίζοντας του με ηρεμία και υπομονή τις υποχρεώσεις του. Όμως μην σπεύδετε να το σώζετε από δύσκολες καταστάσεις (πχ: κάποια στιγμή που θα ξεχάσει την εργασία του). Αφήστε το να μάθει και από τα λάθη του.

Τακτικότητα

Μάθε το παιδί σας να είναι τακτικό. Εξηγείστε του τα οφέλη που αποκομίζει όταν δεν παρατά τα σχολικά του είδη από δω κι από κει. Αναλόγως φερθείτε και στον τρόπο που γράφει και εργάζεται. Πολλοί μαθητές δε γράφουν ημερομηνία, δεν αφήνουν κενές σειρές δημιουργώντας μια χαοτική εικόνα στα τετράδιά τους, γράφουν βιαστικά και δεν τους απασχολεί να βρίσκονται τα γράμματα πάνω στις σειρές των τετραδίων. Εξηγείστε στο παιδί σας ότι έτσι δε θα μπορεί να ανατρέξει αργότερα σε κάποια παλιά εργασία γιατί πολύ πιθανόν να μην καταλαβαίνει είτε πού βρίσκεται είτε τι γράφει. Άλλωστε το να μάθει να είναι τακτικό θα το βοηθήσει και στη μετέπειτα ζωή του.

Η σχολική σάκα

Εξηγείστε στο παιδί σας πως η ετοιμασία της σχολικής σάκας είναι δική του ευθύνη και πως εάν δεν είναι συνεπής θα είναι υπόλογος στο δάσκαλο. Στις αρχές της σχολικής χρονιάς, βέβαια, καλό θα ήταν να του δείξετε τον τρόπο και να επιβλέπεται πώς τα πάει. Για να το βοηθήσετε βάλτε σε εμφανές σημείο στον χώρο που μελετά το εβδομαδιαίο σχολικό πρόγραμμα. Έτσι, μετά το πέρας του διαβάσματος το παιδί σας θα μπορεί να ετοιμάσει την τσάντα του για την επόμενη μέρα. Είναι λάθος να ετοιμάζεται η τσάντα το πρωί πριν την αποχώρηση για το σχολείο. Σίγουρα η βιασύνη οδηγεί σε παραλείψεις.

Καθημερινό ενδιαφέρον

Παρακολουθείτε καθημερινά την επίδοσή του παιδιού σας ελέγχοντας τα τετράδια και τα βιβλία του, ρωτώντας το «τι έγινε σήμερα στο σχολείο;» και δείξτε ειλικρινές ενδιαφέρον για τη σχολική του ζωή. Αν εσείς αδιαφορήσετε πιθανόν να αδιαφορήσει και το ίδιο.

Για μια καλή απόδοση…

Ως γονείς είστε υπεύθυνοι να βάζετε το παιδί σας νωρίς για ύπνο, ώστε να είναι ξεκούραστο το πρωί. Η «ώρα για ύπνο» πρέπει να είναι γνωστοποιημένη στο παιδί και να είστε αυστηροί στη τήρησή της. Επιπλέον μη στέλνετε το παιδί νηστικό στο σχολείο.  Τα παραπάνω αποτελούν προϋποθέσεις για μια καλή απόδοση στο σχολείο.

Αποτελέστε πρότυπο

Δείξτε συνέπεια, υπομονή και εργατικότητα αποτελώντας ένα παράδειγμα προς μίμηση. Προβάλλετε όλες τις επιθυμητές στάσεις και συμπεριφορές που μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα για το παιδί σας. Για παράδειγμα δείξτε την αγάπη σας για τα βιβλία διαβάζοντας οι ίδιοι και ενθαρρύνοντας το παιδί σας να σας μιμηθεί.

πηγή: http://users.sch.gr/parantoniou/index.html

                             

Έρευνα: Το σωστό πρωινό βοηθά τους μαθητές

Η τέλεια και ισορροπημένη διατροφή, ξεκινάει πάντα με ένα “δυνατό” και πλούσιο πρωινό. Το πρώτο γεύμα της ημέρας θα γεμίσει τις μπαταρίες μας, και θα δώσει ώθηση στον οργανισμό μας να αντεπεξέλθει στο υπόλοιπο της ημέρας. Πόσοι όμως άνθρωποι το γνωρίζουν και το εφαρμόζουν αυτό, και πολύ περισσότερο, πόσοι γονείς προτρέπουν τα παιδιά τους να τρώνε ένα πλούσιο πρωινό; Και τι συμβαίνει όταν το παιδάκι τρώει ένα πρωινό σαν “βασιλιάς”;

Την ευεργετική επίδραση, που έχει στις επιδόσεις των μαθητών η πρόσληψη πρωινού, διαπιστώνει έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Βρετανία και τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Appetite.

Οι ερευνητές συνέκριναν τις επιδόσεις 1.386 μαθητών, από 32 σχολεία, σε διάφορα τεστ συγκέντρωσης, μνήμης και χρόνου αντίδρασης. Από το σύνολο των 1.386 μαθητών, ηλικίας 6 έως 16 χρονών, τα κορίτσια ήταν 721 και τα αγόρια 665. Οι 1.202 από αυτούς είχαν πάρει πρωινό την ημέρα των τεστ, ενώ οι υπόλοιποι 184 είχαν πάει στο σχολείο τους νηστικοί.

Σε σχέση με τους μαθητές που είχαν πάρει πρωινό, οι νηστικοί μαθητές εμφάνισαν χαμηλότερες επιδόσεις στο τεστ της συγκέντρωσης, σε ποσοστό 7%. Επίσης, χρειάστηκαν περισσότερο χρόνο- περίπου 9%, για να απαντήσουν στις ερωτήσεις του τεστ, ενώ σε ανάλογα ποσοστά υπολείπονταν στο τεστ μνήμης.

Επιπλέον, οι «χορτάτοι» μαθητές εμφάνισαν μεγαλύτερη συνεκτικότητα στον ειρμό της σκέψης τους, σε σχέση με τους συμμαθητές τους, που εκείνη την ημέρα πήγαν στο σχολείο με άδειο στομάχι.

Αποδείχθηκε επίσης ότι, όσο περνούσε η ώρα, τόσο αυξανόταν η διαφορά στις επιδόσεις ανάμεσα στις δύο ομάδες, αφού στα τεστ που πραγματοποιήθηκαν, μετά τις 11 το πρωί, οι χορτάτοι μαθητές έδειξαν να διατηρούν τις δυνάμεις τους, αντίθετα με τους νηστικούς που είχαν χάσει ενέργεια.

Ως προς τα φύλα, τα κορίτσια που δεν είχαν πάρει πρωινό είχαν πολύ χαμηλότερες επιδόσεις, σε σχέση με τα νηστικά αγόρια.Οι ειδικοί έχουν επισημάνει, κατ' επανάληψη, τα οφέλη που έχει η σωστή διατροφή για τους μαθητές.

Οι τροφές, πλούσιες σε μαγνήσιο θεωρούνται απαραίτητες γιατί βοηθούν στη συγκέντρωση, ενώ από το πρωινό δεν πρέπει να λείπει το γάλα ή ο φρέσκος χυμός. Τα δημητριακά ολικής άλεσης, οι μπανάνες και το αυγό εφοδιάζουν τον εγκέφαλο με βιταμίνη Β, η οποία θεωρείται πολύτιμη για την καλή μνήμη και την καλή συγκέντρωση.

Πηγή: iatropedia, real.gr, http://paidagwgos.blogspot.gr/

Οργάνωση της καθημερινής μελέτης

 Συχνά τα παιδιά, ειδικά αυτά που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, απελπίζονται με το καθημερινό διάβασμα, αγχώνονται, διαμαρτύρονται, προσπαθούν με κάθε ευφάνταστο τρόπο να το αποφύγουν, να το αναβάλλουν, διαμαρτύρονται ότι είναι πολλά κ.λ.π!

Το βασικό συστατικό για μια ήρεμη μελέτη στο σπίτι είναι η οργάνωση σε τρία  στοιχεία: χώρου, χρόνου και ύλης.

Οργάνωση χώρου

Ο χώρος που διαβάζει το παιδί πρέπει να είναι τακτοποιημένος, με αρκετό φυσικό φως ή με ξεκούραστο για τα μάτια τεχνητό φως, χωρίς πολλά πράγματα τριγύρω για να μην αποσπάται η προσοχή του, με βολική καρέκλα για γραφή και ανάγνωση (στο σωστό ύψος δηλαδή) και γενικότερα ένα ευχάριστο περιβάλλον.

Οργάνωση χρόνου

 Πρέπει να οριστεί κάποιο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο μέσα στην ημέρα που θα γίνεται η μελέτη.

Αυτό το πρόγραμμα πρέπει να τηρείται πιστά, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις αν για κάποιο εξωτερικό παράγοντα το ωράριο χρειάζεται να αλλάξει. Η καλύτερη ώρα για διάβασμα είναι λίγο μετά το φαγητό. Δηλαδή, το παιδί γυρίζει από το σχολείο, τρώει μεσημεριανό και μετά από 15 λεπτά ξεκινά την μελέτη του για την επόμενη μέρα. Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών που έχει για το σπίτι, ο χρόνος αφιερώνεται σε παιχνίδια, τηλεόραση ή βόλτα. Καλό είναι τα παιδιά να μην βλέπουν τηλεόραση πριν διαβάσουν γιατί όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες η τηλεόραση επηρεάζει αρνητικά τη συγκέντρωση. Βάλτε ένα καθημερινό πρόγραμμα, συμφωνήστε με το παιδί και δώστε του να καταλάβει πόσο σημαντικό και θετικό είναι να το ακολουθείτε. Είναι ο μόνος τρόπος να έχει το παιδί ελεύθερο χρόνο το απόγευμα! Επίσης όσο πιο νωρίς γίνει η μελέτη τόσο λιγότερη θα είναι η κούραση της ημέρας που θα έχει συσσωρευτεί. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά κουράζονται στο σχολείο! Μπορείτε να αναρτήσετε το πρόγραμμα σε κάποιο εμφανές σημείο του σπιτιού που να λειτουργεί ως υπενθύμιση.

Οργάνωση ύλης/εργασιών

Στην αρχή της καθημερινής μελέτης πρέπει να οργανώνεται η ύλη. Δηλαδή, το παιδί να βλέπει το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και να βρίσκει τις εργασίες που πρέπει να κάνει. Όλα τα απαραίτητα βιβλία και τετράδια να βγαίνουν στην επιφάνεια. Πάρτε ένα χαρτί και γράψτε όλες τις ασκήσεις που έχει να κάνει για το σχολείο. Κάθε φορά που το παιδί ολοκληρώνει μια άσκηση ή ένα μάθημα ας διαγράφει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Έτσι θα ξέρει σε ποιο σημείο βρίσκεται και θα χαίρεται που θα βλέπει την πρόοδο τη δουλειάς του. Αυτό το σύστημα βοηθά πολύ τα παιδιά με διάσπαση προσοχής που κατά τη διάρκεια του διαβάσματος "χάνονται" και ξεχνούν τι έχουν ακόμα να μελετήσουν.

πηγή: http://paidagwgos.blogspot.gr/